Ölüme mahkum birini izlemek. Aslında hepimiz ölüme mahkum birileriyiz. Kitabın ana karakterinin farkı ise (bu arada adı ne? Kitap okadar adı geçmiyor ki sadece Marie’nin babası diyebiliriz) 6 hafta sonra öleceğini biliyor. Ölüm acısız olacakmış diyor ama ruhun bekleyişi. Adamın suçunu hiç bilmiyoruz. Masum mu değil mi , ne fark eder ki? Victor Hugo da böyle düşünüyor sanırım. Onun amacı ölen birilerini coşku ile seyreden halktan tiksindirmek belki bizi. Bir baba bir oğul bir eş ölürken alkış tutulur mu? Ya bir insan ölürken? Suçlu olması ölmesi eylemini masumlaştırır mı? Bunu sorgulatıyor kitap. Okurken şehit haberlerinin 45-46 saniye ekranda kalması aklıma geldi. Aslında ölüm okadar az yer kaplıyor ki insanlar için. Kızı bile daha hayattayken öldürmüştü babasını.

Bir İdam Mahkumunun Son GünüVictor Hugo · MaviÇatı Yayınları · 2018121,2bin okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

OKuur