Ah Şakirecuğum…
Hasan İzzettin Dinamo'nun okuduğum ilk kitabıydı. Yazar kendi ailesinin yaşadıklarından yola çıkarak kitabı kaleme almış. Hatta kitapta yer alan Musa'nın Dinamo'nun çocukluğunu temsil ettiği söylenir. Bunu bilerek okumak kitapla, yazarla aranızda daha güçlü bir bağ oluşmasını sağlıyor. Kitabı okuyanların kitabın etkisinden uzun süre çıkabileceklerini sanmıyorum. Kitabı okurken kızmadan, üzülmeden, suçlamadan kendinizi alamıyorsunuz.
Kitabı okuduktan şu düşünceyi sorguluyorsunuz: "Savaşa gidip cephelerde savaşmak mı daha zor yoksa geride kalıp açlıkla, sefaletle mücadele edip emanet edilenleri yaşatmaya çalışmak mı zor?" Bu soruya cevap vermek çok zor. Herkesin savaşı farklıydı. Biri düşmanla yapılan savaş diğeriyse hayatla yapılan ölüm kalım savaşı. Ve ne yazık ki bu savaşın bir kazananı yoktu.
Kitapta savaşın yıkıcılığı karşısında sıradan bir ailenin ayakta kalma mücadelesi anlatılıyor. Temel Çavuş ile Şakire'nin ailesi. İkinci defa askere çağrılan Temel Çavuş'un askere gitmesiyle ailenin yok olma süreci başlar. Bir yandan açlık, bir yandan sıtma, bir yandan soğuk Şakire'nin düşmanları olmuştur. Şakire'nin evlatları için hayatla savaşı başlamıştır. Çocuklarına yiyecek bulmak için elinden gelenin fazlasını yapar. Kendisi aç kalır ama çocukları için zar zor kuru ekmek bulur, onların yaşaması için elinden geleni yapar. Ama savaş, insanları yiyecek bir lokma bulamaz hale getirir. Çocukları daha çocukluklarını yaşayamadan açlık, sefalet, hastalık yüzünden teker teker hayata göz yumarlar. Bu savaştan sağ çıkan, koca bir aileden geriye kalan Musa, Asile ve Adviye olur. Bir savaş bu ailede olduğu gibi birçok aileyi paramparça etmiş ve birçok aileyi yok etmiştir.
Yazar ayrıca kitapta zenginlerin daha zengin olma çabalarından, topraklarını terk eden yabancıların evlerine, topraklarına nasıl çöktüklerinden bahsetmiş. Zenginlerin çocuklarını para vererek savaşa göndermediklerini fakirlerin evinden ise birden çok şehit çıktığını söylemiş. Her dönemde olduğu gibi bir kesim bir eli yağda bir eli baldayken bir kesimse yiyecek kuru ekmek bulamıyor. Şakire sürekli buna sitem ediyor. Siz de kendinizi sitem ederken buluyorsunuz. Bu kısımda kızmadan, sinirlenmeden duramıyorsunuz.
Kitabı bitirdiğinizde boğazınızda bir düğüm kalıyor. Kolay kolay da gideceğini zannetmiyorum. Yaşar Kemal'in de dediği gibi
"Aaah, savaş, seni icat eden görmesin cennet."
Okunması şiddetle tavsiye edilir. Şimdiden herkese keyifli okumalar.
Hasan İzzettin Dinamo
·
150 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.