Her kitapla ilgili bir anım var.Bu kitap ise benim yaşamımın en kötü zamanlarını ya da en iyi zamanlarını -henüz bilmiyorum sonuçlarını- geçirdiğim sırlarda hep yanımdaydı.Hatta gördüğüm anda bana 6 yılımı film gibi gösterir.Benim için bir nevi Olric ya da Osric'dir diyebilirim.Çok şey anlatır bana anlattı da yazdıklarından fazlasını hatta.İnsanın bir kitaba bu kadar bel bağlaması belki de saçmadır.Oğuz Atay sevmez mesela önsözleri ama birileri onun kitaplarına da önsöz yazmıştır mutlaka.Ben de bir cümleyi sevmedim hiç ''Bir kitap okudum ve hayatım değişti'' gibi bir söz söylemiş birisi Orhan Pamuk olabilir bu birisi kafam karışık net hatırlamıyorum.Ben bu cümleye tüm itirazlarıma rağmen biliyorum ki bu kitap hayatımı mutlak anlamda değiştirdi.Onu savundum sevdiğimi her atmosfere yaydım bazen uzak durmak gerektiğini bile düşündüm insanlara söyledim de belki.Son olarak bir uçak seyahatinde yanımda oturan bayan arkadaşımla sanırım öğretmendi kitaplardan konuşmaya başladık çantamda Tutunamayanlar var dedim.Bana internette baktığı yorumlardan kitabın çok sıkıcı olduğunu biliyorum kimse memnun değil dedi herkes güya pişman olmuş okuduğuna.Kızdım uçak rötar yapsın istedim o sırada bakan hostes de öyle istiyordu.Yüzümüze gülmekten nefret ediyordu.Biliyordu yalandı.Biliyordu her şey para içindi yaşama boşuna yaşamaya devam etmek için gülmek gerekiyordu.O da uçak düşsün istiyordu en çok öleninde yanımda ki kişi olmasını istiyordu.Savunma gereği duymadım dedim ki sana göre değil o kitap sen uzak dur kitabın iyiliği için bizim iyiliğimiz için.Şaşırdı neden dedi okuyamazsın sen dedim.Hayır dedi okuyacağım ama para vermeden okuyacağım.Dedim ki parasını ben vereyim sen okuma.Kızdı galiba.Bana Grinin Elli Tonu ile takas teklif etti.Normalde yanımdaki kişiye bir kitaptan bahsettiysem yanımda ise mutlaka hediye ederim ama ona dedim ki sana bu kitabı vermek kitabı yakmaktan kötüdür.Karşılığında 3 kitap teklif etti.Dedim ki takas tarihin en eski para birimidir.Benden etkilendi sanırım telefon numarasını verdi.Çokta umursamadım.Uçak düşmedi.Hostes yine gülüyordu hatta iyi geceler geçmiş olsun gibi bir takım inançsız sözler bile söylüyordu.Yüzüne bakmadım ikisininde... iLK ve SON SÖZüm İnsanın bir süre sonra içinde yaşamaya başlayan bu kitap bitirilmek korkusuyla defalarca yarım bırakılıp tekrar başlamaya itiyor insanı.Her başlangıçta farklı bakış açılarına kavuşup her halükarda daha da çok yalnızlaşıyorsunuz ilerleyen kısımlarda ise bugüne kadar aslında hep yalnız olduğunuzu anlayıp hayatın sırrına erdiğinizi sanıp kitabın içinde siz yaşamaya başlıyorsunuz.Yaşamdaki her saçmalığı yüzünüze vurup kabullendirirken yüzleştiğiniz gerçeklerden nefret etmek yerine daha çoğunu bilmek istiyorsunuz.Sonunu düşünüyorsunuz fakat anlıyorsunuz ki sonu yok.

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202061,8bin okunma

··

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

SadeceOkur