akşam diyorsak herhalde akşam değil bu, sabahsızlık
bir yaralı geyik gözleri iş yeniği ellerimiz
yalanlar beslene beslene öfkeler bilene bilene
her şafak bir yontma taşla dağlardan getirdiklerimiz
susmayan ölülerle bir çizgide açlık açlığa
*
bir zaman uğuldar büyük nehirlerin ölü yataklarında
yağmurkuşları anılarla bir yönde savrulup gider
dal düşer uykusundan ak düşer körpelere sular çökelir
yetim istekler ağlaşır en kuytu gözbebeklerinde
en kuytu gözbebeklerin liman gecelerinden gelir
*
ben bu taşları sana yonttum bu ilkel göğün altında
bir bir uyandırdım allahları en uzaktan en karanlıktan
yasakların buruk çağrısı büyütür kuşakları geleceklere
büyütür dirençlerimizi durmadan kısır alışkılara karşı
uyan da gözlerime bak uyan da fırtınamı dinle
*
barut yakıyorum kent kent, çıkamıyorum
--------------------------[tedirginlikten
bu çoğul yalnızlığım bana taş yontturuyor
--------------------------[karanlıklarda
tutup kitaplara dolduruyorum çığlık çığlık
--------------------------[kördüğümleri
üçer beşer kırıyorum yalınkat yaşantıları
--------------------------[meyhanelerde
hep uzak yağmurları düşündürüyor bana nedense
--------------------------[gözleri
*
nasıl bırakılır bu kavga nasıl geçilir bu köprülerden
en tatlı yerinde bir damla güneşten bile yoksun
bir yaralı geyik gözleri değişken duvarında zamanın
nasıl soyunulur hiçliğe nasıl uzanılır çırçıplak
nasıl vazgeçilir nasıl, en tatlı yerinde kavganın
*
çağlar geçiyor duyuyor musun, gölgeler karmakarışık
sızlayan çocuk yanımız ilk gül güzelliğiyle bir yerlerde
kim bilir nerde biter bilmeden bulup başladığımız
bir masal uğultusudur uykularda bile dinmeyen
mihrican dokunur üşürüz turnalar geçer ağlarız
*
#HasanHüseyinKorkmazgil #TemmuzBildirisi
#ZamanUğultusu #ÇizimSevdakarÇelik (Sayfa: 60-64)
*