“Aslında o kadar önemli biri olmadığımız ortaya çıktığında neden üzülüyoruz ki?
Bunu temel bir aydınlama hali olarak ele alabilsek daha iyi olmaz mı? İnanmak dediğimiz şey sonuçta insanın içinde başlattığı bir eylemdir. Ve güzelliğe, aşka inanmak kadar ayrılığa da inanmak, hazır olmak gerekir. Yani her güzelliğin sonunda bir kopuş, ayrılık pusuda bekler. Madem öyle, başımıza gelen bu gibi tatsızlıklara bizi kendi bilinmeyenlerimizle yüzleştiren hayırlı felaketler gözüyle bakmamız gerekmez mi?”
‘’…aslında başka şeyler hayal etmiştim ama .. olsun, var mı öyle pat diye hayale ulaşmak.. Neler yaşadım ne insanlar tanıdım, çoğunu unutmuş olsam da unutuşun bile bir cazibesi var bence… İnsan birazda zamanın içinde süzülmeli, iyi ve kötü anıları birbirine karışıp belirsizleşmeli ve silinip gitmeli… Silinmeyecek olanlarda var tabi, onlarda zamana bir çentik atmak…’’
‘’Yamaçta bir ahlat vardı. Okulun karşısında, ona bakarak anlatmıştın.Seni de, kendimi de hatta bazı açılardan dedemi de bu ahlata benzettiğim oluyor bazen. Ne bileyim uyumsuz, yalnız, şekilsiz…’’
‘’Neler yaşadım ne insanlar tanıdım. Çoğunu unutmuş olsam da unutuşun bile bir cazibesi var bence.’’
‘’İşte sizin toy kafanızın anlayamadığı şey de bu; hayatta tek bir gerçek yok! ‘’
‘’Kaybedecek şeyin azsa , sorumluluk az olur mutluluk artar. yani ben bunda bir sır falan göremiyorum.’’
‘’Bırak hoca,ne kaderi. Sen de temelli kestirmeci olmuş çıkmışsın. Hatalar, suçlar, günahlar kader mi olmaya başladı yine ? Ortada hayal kırıklığı varsa kader, başarı varsa biz yaptık ettik oluyor nedense.’’
‘’Zaman dediğin sessiz bir testeredir. Kime dost kime düşman olacağı belli olmaz.’’
Nuri Bilge Ceylan(Ahlat ağacı)
·
102 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.