Hayat yolculuğumuzun ortasında.. Kendimi karanlık bir ormanda buldum Yolu kaybetmiştim ya!.. . . Merhabalar sevgili kitap dostlarım... Biyografi okumayı sever misiniz? Çünkü, William Stryon 'un melankoli ve depresyona girişini ve bu yolda nelere maruz kaldını okuyacaksınız bu delilik güncesinde!... Yazarımız, Paris'e bir ödül almaya gitmiş ve orada depresyonun karanlığa karıştığını fark etmiş... Karanlık Gözükünce için hazırsanız başlıyoruz . . Efendim, yoruma başlamadan önce, kitabı okurken kafamda dönüp duran şarkıyı söylemek istiyorum... " SENİN DERDİN DERT MİDİR BENİM DERDİM YANINDA " yani, evet depresyona saygımız sonsuz ama, sırf kitabı beklenen ilgiyi görmedi diye intihar eden yazarlardan, ya da kafasının içindeki karmaşaya yenik düşen yazar ve şairlerden bahsediyor. Ve hiçbiri Türkiye'de yaşamıyor öyle olsa bunlara kaygılanacak vakit bulamazlar ve intiharı düşünmezlerdi diye sorgulamadım değil hani İntihar etmeye yer arıyorlarmış.... Bana, depresyonu ve melankoliyi çok hissettirmedi korkarım.. Son yıllarda çevremde gördüğüm yıkımlar, ölümler, vahşet, doğu görevinde yaşadığım çatışmalar, ölüm kalım mücadelesi derken, sizlerin derdi, pek sarmadı. Boşuna ölmüşsünüz. Keşke, daha verimli olmak için çabalayıp, bizlere daha güzel eserler bıraksaymışsınız.. Üzgünüm ama, ZAYIF İNSAN SEVMİYORUM Tavsiye eder miyim? Ederim, siz de ne kadar güçlü olduğunuzu fark etmek için alıp okuyabilirsiniz . . Yıllarca çöküntüyle boğuşan William James, hastalığın tam bir tanımını yapamayacağını anlamış, bu çabanın boşunalığını Dinsel Deneyimin Çeşitleri'nde şöyle dile getirmişti: "Somut, aralıksız bir işkence, sıradan, sağlıklı yaşamda asla bilinemeyecek bir ruh yıpranması." . . Gerçekten ciddi sayılacak bir tek felsefi sorun vardır, o da intihardır. Hayatın yaşanmaya değer olup olmadığı sorununda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusunu yanıtlamakla eşdeğerdedir...

Karanlık GözükünceWilliam Styron · Doğan Kitap · 201993 okunma

·

81 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.