Çok zekice kurgulanmış şahane bir roman. Diğer Ayfer Tunç romanlarından çok farklı. Okuduğum 10. Ayfer Tunç romanı oldu, ancak ilk defa okurken çok zorlandım ve yoruldum. Kitap Karadeniz bölgesinde adını bilmediğimiz bir şehirde yer alan Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesinin 100 senelik bir tarihçe içerisinde barındırdığı ziyaretçilerini, doktorlarını, hastalarını, bir şekilde bir noktada bu hastaneye yolu düşen irili ufaklı karakterleri ve birbirinin içine geçmiş hikâyeler örgüsünü barındırıyor, yaklaşık 300 tane karakter ile… Her bir kişinin ismi, ismin önündeki uzun bir betimleme - tamlama – ile zenginleşiyor. Kurgunun ve aynı zamanda yakın tarihin şahane bir dille aktarımı ile kişi betimlemelerinin zenginliği beni gerçekten büyüledi. Diğer yandan, bu kadar çok karakteri bir düzleme oturtmak ve bütün resimde kaybolmamak çok zor. Kitabı okurken defalarca kitabın en sonunda yer alan “karışık dizin” e gidip, kişileri ve hikâyeleri hatırlamak için duraklamak zorunda kaldım. “En olmayacak zamanlarda ağlamayı huy edinen arızalı Nöropsikiyatr Nebahat Özdamar” ın hazırladığı “otlu kek”leri hastanede önüne gelene yedirmesi, Kenan Evren dönemine ilişkin saptamaların –kendisine İ.Ü. Hukuk Fakültesi tarafından verilen fahri doktora ünvanı dahil- satır aralarında veriliş şekli, 6-7 Eylül olayları ve azınlıkların hayatlarına yapılan zulümlerin olay akışındaki gerçekliği, Kız İsmet karakteri ve gay olmak/ olmamak üzerine alıntılar, deniz kenarına inşa edilen hastanenin denize bakan tarafında bir tane bile cam olmayışı ile Türkiye gerçekliği ve “Kucağında Bebek İsa’yı Taşıyan Meryem İkona”sının elden ele geçen hikayesi ile en sonunda nihale oluşu en sevdiğim ve kitapla ilgili unutmak istemediğim noktalardan sadece birkaç tanesi. Bir de sevdiğim kısa bir alıntı bırakıyorum; “İki tür narsist var Gül Hanım. Birinci tür narsistler bütün dünyanın kendilerine aşık olduğunu sanırlar. Egoları zarar görmesin diye sadece kendilerinden aşağı seviyedeki kişilerle iletişim kurarlar. İkinci tür narsistler ise kendilerini çok değerli bulurlar. Odeğerli tene dokunacak el, o eşsiz dudakları öpecek dudak, o derin gözlere bakma hakkına sahip göz henüz yaratılmamıştır."

Bir Deliler Evinin Yalan Yanlış Anlatılan Kısa TarihiAyfer Tunç · Can Yayınları · 20193,406 okunma

39 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Selin Alper