Gönderi
Merhabalar, Schiller’in Ihlamurlar Altında Gezinti kitabı yılın sonunda okuduğum bir kitaptı ve yılı güzel kapatmamı sağladı. Öyküleri severek okudum. En çok da ikinci öykü ve son öykü beni etkiledi ve hakkında düşündürdü.
İlk öykü, iki soylu kardeşin aynı kıza aşık olmasıyla ilgili. Bu aşkı hangi kardeş hakkediyor diye kendilerini bir sınava tabii tutuyorlar.
İkinci öykü bir suçlu ile ilgili. Onun suça itilmesinin arkasındaki ahlaki olgulara ve çevresel etkenlere bakılmasını, hakkında ona göre bir sonuca varılmasını istiyor. Onu, çevresinin ve ekonomik durumunun suça ittiğini söyler. Yazar da kararı okuyucuya bırakır. Suçlu hoşgörüyü hakkediyor muydu? O gerçekten devletin gördüğü gibi kurtarılması imkansız biri miydi?
Okurken aklıma Durkheim’ın suçu nasıl tanımladığı geldi. Ona göre suç, bireyin toplumsal yapıdaki, bireylerin oluşturduğu sistemden kopmasıdır. Suçlumuz Wolf’da karakteristik özellikleri, paraya ihtiyaç duyması, dış görünüşünden dolayı dalga geçilmesi ve dışlanması üzerine düzene ayak uydurmakta zorlanır. Toplumdaki yoksulluk ve ayrımcılık bireyi suça itebilir.
Üçüncü öykü halkına değer veren bir düşesin, şatosuna gelen Alba dükü ve askerlerinden, halkını akıllıca korumasını anlatmaktadır.
Dördüncü öykü, kibir ve aşırı güvenin G.’nin hayatını tepetaklak etmesiyle ilgilidir. G. prensin gözüne girerek hızla yükselir. Önemli bir devlet adamı olur. Ama zamanında ayağını kaydırdıkları gibi o da aşırı güven ve kibrin esiri olur ve hayatı değişir. Peki bunca yaşadığı şey onun insanları anlamasını sağlayacak mı?
Beşinci ve son öykü, Wollmar ve Edwin adındaki iki arkadaşın öyküsüdür. İnzivaya çekilmiş bu iki arkadaştan Edwin, dünyaya neşeli bir yerden bakan biridir. Arkadaşı Wollmar ise tam tersi dünyayı hüzünlü bir yerden bakar. İkisi de birbirlerine düşüncelerini ihlamur ağaçları altındaki bir yolda paylaşırlar. İki farklı bakış açısıyla hayatı görürüz.
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.