Oğulları eşcinsel olan iki baba ( biri siyahi biri beyaz), bu durumu kabullenemeyip oğullarına sırtlarını dönmüşler, bu iki genç adam evlenince de tüm lişkiyi kesmişlerdir. Onlara göre bu durum utanç vericidir. Ahlâki değerleri yok sayarak babalarını mutsuz etmişlerdir. Fakat bir gün, polis bu iki babanın kapısını çalar. Oğulları öldürülmüştür. Hem de vahşi bir şekilde. Sonrasında babalar pişman olup vicdan muhasebesi yaparak keşke oğluma daha yakın olsaydım, keşke eşcinsel olmasını bu kadar sorun etmeseydim diyerek kendilerini yiyip bitirirler. Anılar çığ gibi büyüyerek üstlerine çöker, pişmanlıkla dolu iki ay geçer. Polislerin işin üstünü örtmeye çalıştıklarını öğrenince de, cinayete kurban giden iki gencin adaletini sağlama işi bu iki babaya düşer. Eşeledikçe pis kokular etraflarını sarar. Dayak yerler, tehdit edilirler fakat asla geri adım atmazlar. Evlat acısıyla yanıp tutuşan babaları kim durdurabilir ki? Hele bu kişi hayatta kaybedecek bir şeyi yoksa. Zaten en tehlikeli insan da, kaybedecek hiçbir şeyi olmayanlar değil midir? İşte bu insanlar zincirleri kırıp, ellerine balyoz alarak insanları ezip geçerler. Kanunmuş, adaletin terazisiymiş hepsi vız gelir onlara. Bir amaca doğru yürürler, sonu ölüm olsa da asla geri adım atmazlar. Kitap, acılı bir ebeveynin ne kadar ileri gidebileceğini, siyahi kişilerin kanun karşısındaki adaletsizliğini ve eşcinselliğe karşı toplumun tutumuna yer verilmiş. Adaleti kendi başımıza sağlamaya çalışırsak sonunda anarşi doğar demiş kitap fakat bazen öyle şeyler yaşanır ki, gözler kör olur, kulaklar duymaz. Çok beğenerek, ara ara hüzünlenerek okudum. Kitap bitince de, "kesinlikle beyaz perdeye aktarılmalı" dedim. Tavsiyemdir...

Ustura GözyaşlarıS. A. Cosby · Martı Yayınları · 202320 okunma

·

303 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nuray Takaz Durmuş