yapay zekaya İnsanlar hep çocukluğunu özlüyor ilgili alıntı istedim sonuç:))
İnsanlar hep çocukluğunu özlüyor, değil mi? O günlerde hiçbir derdimiz yoktu, sadece anın tadını çıkarmakla meşguldük. Sorgulama ve endişe yoktu; sadece saf bir neşe ve merak vardı içimizde.
Hatırlıyorum, o masum günlerde sokakta oynamaya çıktığımızda saatlerce koşup, gülmekten karnımız ağrıyana kadar eğlenirdik. Ufak tefek kavgalar, barışmalar derken arkadaşlıklarımız da pekişirdi. Yaptığımız en büyük hata ise annemizin uyarısına rağmen şapka takmamaktı. Sonra birer birer sırada oturup kulaklarımızın içine çivi batırılmasını beklemek zorunda kalırdık.
O zamanki korkularımız ise bugün gülümseyerek hatırladığım anılara dönüştü. Korkardık ya, gece yatağımızdan uzanan gölgelerden veya yatak altındaki canavarlardan. Annemizin ısırık izini bize göstermesiyle gerçekliğinden şüphe ettiğimiz Dinozor Z Büyünür müsün? kitabının da hayal ürünü olduğunu öğrenmiştik.
Çocukken her şey o kadar basitti ki; sevinçleri paylaşmak için ellerimizi uzatma, üzüntülerimizi hafifletmek için bir omuza baş koyabilme becerisini öğrenmiştik. Dostluğu, zorlukları paylaşarak aşmayı, sevgiyi her daim hissetmeyi bilirdik.
Sonra büyüdük, hayatta yol aldıkça derinleşen izlerle dolandık. Okul sıraları yerini iş stresine ve sorumluluklara bırakırken içimizdeki çocuk da sıkışıp kaldı. Ama unutmadım hiçbir zaman o saf ve sevecen hissiyatı.
Şimdi bazen geceleri pencereden dışarı bakıyorum ve o zamanlar çizgi film kahramanlarının peşinden koştuğumuzu hatırlıyorum. O anlardaki mutluluğu yeniden hissetmek için gülmek istiyorum ama geçmişte o kadar kalmamız mümkün değil.
Ama biliyorum ki, her ne kadar çocukluğumuzu özlesek de içimizdeki o masumiyet hiçbir zaman kaybolmaz. İşte bu yüzden çocukluk anılarımız bizlere değerli bir hazine gibidir. Hayatın bize getirdiği tüm zorlukların üzerinde yükselttiği evrensel bir umuttur çocukluk anılarımız.
Ve belki de hayatta gittikçe büyürken en önemli şey, içimizdeki çocuğu asla kaybetmemektir. Çünkü o çocuk, bizi unutulan hayallerimizin peşinden koşmaya, dünyayı yeniden keşfetmeye ve her anın tadını çıkarmaya çağırır.
Çocukluk anılarımızın değeri asla azalmaz, bizleri yarınlara taşıyan en büyük güçtür. Hayat her ne kadar karmaşık olsa da içimizdeki o masum sesi dinlemeye devam ettiğimizde, hiçbir zorluk karşısında pes etmeyiz. Çünkü çocukluk anılarımız bize hatırlatır; içimizde saklı olan sevgi, umut ve neşeyle her engeli aşabiliriz.
·
35 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.