Yapbozun parçalarını tek tek ele alalım Öğretmenlere su andaki sınıflarında akademik açıdan en yetenekli ya da geçmiş yıllardaki en başarılı öğrencilerini sorduğunuzda can sıkıcı bir gerçek gözler önüne seriliyor: Öğretmenler çoğunlukla erkek öğrencilerin adlarını anıyorlar. Çoğu öğretmen, söz konusu bir kadın öğretmen olduğunda bile, erkeklerin daha zeki olduğunu ve kadınlara oranla akademik açıdan daha başarılı olacaklarını düşünüyor (Jussin & Eccles, 1992) Anne babalar da kendi çocuklarının yetenekleri konusunda benzer şeyler düşünürken, aynı durum ergenlerin kendileri hakkındaki düşüncelerinde de değişmiyor (Bhanot && Jovanovic 2005, Yee & Eccles, 1988). Bu inançlar erkeklerin özellikle matematik ve fen derslerinde kız öğrencilerden daha başarılı olduğu konusunda daha da güçlüdür. Bir çalışmada fen derslerine duydukları ilgi ya da bu derslerden aldıkları notlar açısından erkek ve kız öğrenciler arasında bir fark olmadığı görülmüştür. Buna karşın, anne babaları kızlarının fen derslerine erkek çocuklarından daha az ilgi duyduğunu ve fen derslerini daha zor bulduğunu düşünmektedir (Tenenbaum & Leaper, 2003).
Kız öğrencilerin matematik ve fen derslerinde daha az başarılı olmasının nedeni kendini doğrulayan kehanet midir? Öğretmenler ve anne babalar erkek ve kız çocuklara cinsiyet ve akademik başarı ile ilgili beklentilerini doğru çıkaracak şekilde davranıyor olabilirler mi? Daha açık konuşalım: Burada anne babaların ve öğretmenlerin bile bile kız öğrencilerin başarısını düşürecek şekilde davrandığını öne sürmüyoruz. Bununla birlikte, öğretmenlerin ve anne babaların farkında olmadan kızların başarısı ile ilgili beklentilerini haklı çıkaracak yönde davrandıklarını gösteren çeşitli veriler söz konusu.
Araştırmacıların öğretmen ve anne babaların kız ve erkek çocuklara ne gibi farklı davranışlar sergilediği üzerine yıllar süren çalışmaları (Sadker & Sadker, 1994) sonucunda tanımladığı şu örneği ele alalım: Beşinci sınıf öğretmeni zor bir matematik problemini anlatıyor ve kız öğrencilerinden birisine herkesin soruyu görebilmesi için kitabı tutmasını söylüyor. Sonra ilginç bir şey yapıyor: Sırtını sınıfın sağında kalan kız öğrencilere dönüyor ve problemi sol tarafta oturan erkek öğrencilere açıklamaya başlıyor. Kitaptaki bir örneği okumak için arada bir kız öğrencilere dönse de dikkatini neredeyse bütünüyle erkek öğrencilere veriyor; öyle ki kız öğrenciler ögretmenin yalnızca ensesini görebiliyor. "Matematik kitabını tutan kız öğrenci sehpa işlevi görüyordu" diyor Sadker ve Sadker. "Öğretmen kız öğrencileri erkek öğrencilerin seyircisi haline getirmişti" (s. 3). Sadkerler çalışmalarında öğretmenlerin erkek öğrencilere daha ayrıcalıklı davrandığı buna benzer daha birçok durumu belgeliyor.
Sayfa 138Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.