İdolojik kavrayışın mutlak neticesi çelişkiler, tutarsızlıklar...
Yazar syf 33.'de
Yılmaz Öztuna der ki:
"...Marne muharebesinden sonra, savaşın belirsiz bir süre için ve Almanya'nın aleyhine olarak uzayacağı, kesin şekilde anlaşıldı. Bunu anlamayan yalnız Enver Paşa oldu. Cihan denizlerine, bütün iktisadi imkânlara sahip büyük devletlerle Türkiye'yi hiçte lüzumu yokken savaşa atan Enver Paşa. Meclislere, Hükümdara, hükümete haber vermeden, donanmaya Rus limanlarını bombardıman emrini veren Enver Paşa.
Tarafsız kalması, Türkiye'ye sonsuz nimetler temin edecekti. Dünyanın savaştan bitkin çıktığı 1918 Türkiye'sinde, hiç yıpranmamış bir ordu ile yakın doğu ve Balkanlar'ın münakaşasız şekilde en güçlü devleti olacaktı. Akıl almaz insan ve servet harcamayacaktı. 1922'ye kadar süren ve düşman sürülerini Ankara yakınlarına kadar getiren, yüzlerce şehir ve kasabasının mahvolmasıyla neticelenen facialar olmayacaktı. İmparatorluk cebren tasfiye edilmeyecekti. 1945'den sonra İngiltere ve Fransa nasıl imparatorluklarını kendi iradeleriyle tasfiye ettilerse, Türkiye de öyle yapacaktı. Bu tarihlere kadar Irak ve Arabistan petrollerinden faydalanacaktı. Bir çok Türk ülkesi de yabancılara geçmeyecekti."
deyip syf 39.'da
"İngiliz ve Fransızlar'ın esas amacı; Anadolu'ya püskürttükleri Türk gücünü, Çanakkale yoluyla başkent Istanbul'u ele geçirdikten sonra, Osmanlı'yı savaş dışına iterek, ardından da İslam'ın hamisi Türkleri Anadolu'dan püskürtmekti. Dolayısıyla O'nu geldiği Orta Asya'ya geri gönderip, Uzak Doğu'ya hapsetmekti."
demektedir. Ancak bu fikriyatın birbirinin hilafına olduğunu anlayamıyor. Zannediyorum ideolojik kavrayış muhakemesini esir alıyor.
Neticede ikinci alıntıya göre şu sonuç çıkıyor:
Gerek Enver Paşa gerekse 2. Abdülhamit Han; Osmanlı idaresinde kim olursa olsun 1. Cihan harbine girmek osmanlının kaçınılmaz kaderi idi. Zira bu savaşla amaç bir yerde zaten Türkleri anadoludan silmek olduğundan Osmanlı er ya da geç bu savaşa dahil olacaktı. Hal böyle iken bu emelin peşinde koşan düşman ittifakına dahil olmamak da Enver Paşa'nın ileri görüşlülüğüne ve dehasına işarettir.
Tarih okuyuculuğu bir muhakeme işidir; transkripsiyondan da farkı budur zaten...
Sayfa 33Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·228 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.