Item: Nietzsche Ağladığında
Rating: Rated 9
Author: Oğuz Aktürk

Oğuz Aktürk

@distopikokur·

24 Jan 19:14

430 syf.

· Kitabı okudu

9/10 puan verdi

Read in 6 days

Bu Kitapla Yeniden Doğdum!

YouTube kitap kanalımda Nietzsche Ağladığında kitabı için hazırladığım videoyu izleyebilirsiniz: ytbe.one/nLLeUV0Up5k 100 tane kişisel gelişim kitabına bedel bir kitap okumak ister misiniz? O halde şu an doğru incelemeyi okuyorsunuz demektir. Bu incelemenin altına yazılan her yoruma karşılık olarak sizi çok geliştirecek ve bakış açınızı değiştirecek kitaplar önerdim, bu yüzden yorumlara bakmayı unutmayın. Nietzsche Ağladığında kitabı, bugüne kadar hep karşıma çıkan kitaplardan biriydi. Ama bu kitabı kendim için öyle doğru bir zamanda okudum ki, adeta küllerimden yeni bir benlik inşa ettiğimi hissettim. Hem Nietzsche’nin dediği gibi insan “Önce kül olmadan nasıl yeni olabilir ki?” Kül oldum ben de bu kitabı okurken. Kendimi hem Nietzsche’nin hem de Breuer’in yerine koydum. Yeri geldi evlilik sorunlarım oldu Breuer gibi, yeri geldi içimdeki esas hakikati aradım Nietzsche’nin yaptığı gibi. Ama değişmeyen tek şey vardı: Bu kitabı okurken 100 kişisel gelişim kitabına bedel olduğunu anlamıştım. Üstelik bu kitabı 4 yıldır devam ettiğim kitap okuma grubumla birlikte bu ay okuduğumuz için benim için yeri çok ayrı oldu. Çünkü hem ay boyunca Irvin D. Yalom hakkında öğrendiğim bilgileri Telegram grubumda paylaştım hem de Nietzsche’nin hayatı hakkında çok daha fazla bilgiyi öğrenebildim bu süreçte. Kalabalıklar içinde yürürken aklımda sürekli varoluş ve yaşam hakkındaki sorularımla birlikte yürürüm. Bu kitap benim bu felsefi adımlarıma çok destek oldu bu zaman diliminde. İnsanların oradan oraya sorgulamadan yaptığı gidişleri içinde bana yaşam ve ölüm dengesini, hayattaki esas hakikatin ne olduğunu ve Nietzsche’nin çektiği acıları düşündürdü. Artık ölümümle arkadaşız. Her yere kendisiyle birlikte gidip geliyorum. Aynı Ingmar Bergman’ın Yedinci Mühür filminde olduğu gibi ölümle satranç oynamayı öğrendim ve bundan da acı bir keyif alıyorum. Biliyorum ki, ölüm olmadan hayatın doğal döngüsünün de hiçbir anlamı yok. İşte bu yüzden ölüm iyi ki var! Irvin D. Yalom’ın bize söylemeye çalıştıkları da buna benziyor aslında: Nietzsche’nin yaşadığı içsel bunalımla birlikte Breuer ile tanışmasından sonra kendisine adeta yeni bir kimlik inşa etmesi ve yaşamanın değerini anlaması. Eğer biz de hayatta her şeyin sonsuza kadar yinelendiğini bilirsek, yaşamın değeri de ölümümüzden çok olur belki. Bu kitabı okurken içimde gizli kalmış pek çok duygumu da keşfettim aslında. Nietzsche ağladığında ben de ağladım. Nietzsche güldüğünde ben de güldüm onunla birlikte. Çünkü hayatın değişmez döngüsü de bu değil midir? Ağlamak ve gülmek adlı iki kefeden oluşur, hayat dediğimiz bu çetin terazi. Bu terazide dengeyi bulmaya çalışırken ağırlığın bazen istemediğim kadar başka bir tarafa kaydığını da hissediyorum. Oysaki insan mutsuzlukları ve acılarıyla da barışabilmeli. Her şeyin mutlu olmak ve geçmişi unutmak üzerine tavsiyelendiği gerçek dışı kişisel gelişim kitaplarına kanmamalı. Çünkü bu hayatta mutsuzluğa da en az mutluluk kadar yer var… Kitapta en etkileyici bulduğum kısımlardan bir tanesi de Breuer’in yaşadığı kimlik dönüşümü üzerine eşine söylediği şu cümleydi: “Benim “biz” haline gelebilmem için önce “ben” olmam gerek.” (s. 315) Bugünkü çoğu birlikteliğin sorunu da bu işte. Önce “ben” olmayı başaramamış o kadar çok insan evlenme kararı alıyor ki, sonucunda “biz” haline gelemeyen sorunlu evlilikler ortaya çıkıyor. Bu yüzden Engin Geçtan’ın İnsan Olmak kitabında dediği gibi “ana-baba-çocuk” bir bütündür ve bu bütün sağlanmadan da sağlıklı bir evlilikten bahsedilemez. Nietzsche ile birlikte kendi içinize doğru derin bir yolculuk yapabilmeniz dileğimle…

Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202453.1k okunma

··1 quotes·

26 plus 1

27.2k views

Gönderi

Oğuz Aktürk