İkinci Yenilerden bir şair. İlhan Berk'in ilk şiirlerinin toplandığı bir eser. O kadar kitabın hepsine tek tek inceleme yapmak yerine toplu olanlara ve birkaçına inceleme yapacağım. Zaten genel olarak İlhan Berk'in tüm şiirleri hakkında aynı şeyi söylerdim. O yüzden bu inceleme diğer kitapları içinde uygundur. İlhan Berk her şeyib şairi. Eserlerinde aklınıza gelecek ne varsa hepsini şiire almayı kendisinde hak bilmiş. Kendine has üslup mu desem yoksa olgunluk mu? Şiirlerinde sadece kendine has bir hava... Hemen hemen tüm ikincilerde olan bir hava. Biz sadece bize şairiz duyurusuyla kaygısız yazılmış şiirler.
Okuduğum da o kadar karıştım ki çeviri okuyorum dedim baktım sonra bunun da bir çeviriye ihtiyacı olduğunu söyledim... Birkaç söz paylaşacağım şimdi. Bu şairlerin bilinmek gibi bir kaygısı var o yüzden manada anlamsızlığı ve bilinmemeyi seçiyorlar. Duyguların kendisine özgü ve kendisi için olanını almak buna benziyor işte. Ne kadar bir yol olsada şiiir için benimseyemiyorum. Bir sanat için de aynı şekilde. Ama şiir insanda yepyeni yolların başlangıcı olmalı.. maalesef kendimi bir türlü yola sokamadım. Birkaç yer de yakaladığım hava da beni hemen tepetaklak etti ve kendimi schopenhauer un ölümsüz sözlerinde buldum. Benim nezdimde öyle. Schopenhauer bunu hegel ve tayfası için söylemişken ben de aynısını ikinci yeni sanatçıları için söylüyorum.
Şiir ruha hitap eder ama önce bir ruha sahip olur asıl meselenin başladığı ve bizim de kendimize dert etmemiz gereken yeri burası. İkinci Yenilerin hemen hemen hepsinde var bu. Ece Ayhan başta olmak üzere İlhan Berk nezdimde ikinci sırada. Bu şiirler bu havada sadece yazarın kendi muhatabı okuyucu plan dahilinde değil. Bir düşünün anı gibi. Yazıyorum kendime ve özgürlüğüm için. İşte ikinci Yeni yi bu şekilde tanımlarım.
Şimdi kalkıp size şöyle sanat söyle çağrışımlar diye bol bol keseden bende sallardım tabii canım takdir olsaydı... Birçok kişiden bu eleştiriler yüzünden hakaret yemiş olsamda bunu söylemekten geri duramıyorum sadece ben değil kitabım dahi bşr hedef tahtası haline gelmiş:)
Bol bol mitoloji ve tarihi ve coğrafyayı içinde barındıran şiir her türlü nereden bakarsan bak sevdiğim her şeyi bulabileceğimi düşündüm tam alanım. Ama gel gör ki kitap boyunca Berk Ağabeyin ne demek istediğine takılıp durdum. Kendimi bir şair olarak görme görevini üstlenmeye çalışmamda dahi başarısız oldum. Zatennn bunu yapabilecek değildim. Sadece bu da değildi anlamsızlığa yine bir anlam bahşedebilir bunu bir şekilde yakalayıp yorumlayabilirdim ama bir-ki cümlesinde haşa Allah baba demesi kaldi ki Allah'ın sağını oturdun gibi yerinde olmayan ve olmayacak olan cümleler kullanması da beni kitaba yakınlaştırmadı.
Ve son sözüm olsun. Şiir bir hikaye üzerine yazılmış ve karakterler bizi kendi içinde bir muhabbetin yolculuğuna çıkarıyor. Bak burası çok hoş işte. Aynı bir tiyatro gibi şiirin devam etmesi onun acısı birinin sevincini olaylar üzerine anlatması güzeldi...
Bunlar şiirden bazı kesitler...
"Uyandı sokaklar, tuhaf deyip uyandılar. Uykudaydı midyeler, bir çocuğun ağzı uykudaydı. Uyanıktı çinekop, lapina, izmarit, horozbina. Pisi, mercan uykudaydı. Baktı Uya Avgiri'nin kedisi Hiristaki Pasajı'nı balık basmış, bir tabak, bir çatal uyuyor, Koço'nun lsa'ya benzeyen yüzü uyuyor,"
"Hişt, Saint-Michel, Dame de Sion, Robert College Bizim kimsenin toprağında gözümüz yok.
Biz sinaritler, horozbinalar, fakir kolyozlar Sıkılıp çıkmışız bir pazar denizden"
dahası var onları da incelemeye atarım.
