Ama her şeye rağmen buradaydık, yaşadık ve hayatta kaldık.
N. G. Kabal
Bu yangında ölmek yok diye başlamıştım ben seriye. Ne olursa olsun bu sefer bende onlarla bu yolu yürüyüp, yolun sonunda yüzümde gülümsemeyle onları uzaktan izleyecektim. Öyle de oldu. İyi ki onlara bir şekilde rastlamışım. Hayatımın en güzel rastlantısı.
Maya Efnan, ilk yaram. Kitapta o an ne hissettiyse bende onunla beraber o hisleri yaşadım. O ağladı bende ağladım, o güldü bende onunla güldüm. Herkes bir yana Maya bir yana oldu benim için baştan beri. Çünkü önemli olan O'ydu. Sevilmeyi, ilk seçenek olmayı, gülmeyi en çok Maya hak ediyordu. Sadece biraz anlaşılmak istiyordu ben onu elimden geldiğince anlamaya çalıştım o beni bilmese de beni hep ona destek oldum. Bak buradayım, hissediyorum seni, ufaklık.
Doruk Ilgaz, merhemim. Umarım yeni hayatında seni zorunda bırakacak insanlar olmaz, birilerini sürekli korumak zorunda olmadan yaşarsın. Mavi, sende sevmeyi hak ediyorsun ama Maya değil. Onun artık başka yolları var. Yokuşlar bitti, gökyüzü gözlüm. Sen demiştin ya hani “İnsan çocukluğunu bildiği birini sevmemeli. İnsan acılarını bildiği birini sevmemeli. Çünkü birine şurada bir yaram vardı demekle birinin artık kapanan yaranın yerini bilmesi ve seninle konuşurken gözünün oraya takılması çok farklı şeylerdir.” Haklıydın Doruk. Maya seni değil sana olan sevgisini, birini sevme hissini seviyordu. Eğer sen ona karşılık verseydin boşluğa düşerdi, kendini nasıl hissederdi bildiğin için zaten düğümlenmişti ipler en başında.
Herkes yaralıydı, Maya yara. Seni sevmişti çünkü insan yaralıyken başka türlü sever, Doruk. Küçükken kızlar hayran olur, büyüdüklerindeyse âşık olur. Maya büyüdü, Doruk. Sen farketmiştin ama olsundu. Sende mutlu ol, kendi evreninde seni seven biriyle ol. Çünkü hayat arkamızda bıraktıklarımızı düşünecek kadar uzun değil.
“Bir yarayı sevdiysen eğer seni öldürmesine izin vermelisin sanıyordum, yanılmıştım. Bir yarayı sevdiysen eğer seni iyileştirmesine de izin vermeliydin.”
İyileştirecek çok yaramız var ama oldukça zamanımız da var. Hallederiz biliyorum.
“Yaralar tenimde kapanıyordu ama ruhumda izler bırakıyordu. O yaraların nerede nasıl olduğunu hatırlamak, asıl iyileştirmeye çalıştığım bunlardı.”
İyileşmek bizim için, benim için artık o kadar da uzak bir kelime değil. Teşekkürler Gökçe.
Fetih Yargıcı, sonum. Sen hep kontrol eden oldun ama ben senin en çok da bu yanını sevdim. Herkes kontrol kendisinde olsun, kimse kendisine karışılmasın ister ama ben ilk kez kontrolü bırakabilecek kadar güven veren birini tanıdım. Kumral, bu hikayenin masumu yok farkındayım. Kimseye güvenme, biliyorum ama ben sana güvenirdim. Eğer birine hayatımı emanet edecek olsam bu hiç şüphesiz sen olurdun, Kumral. Sana emanet Fetih, Maya sana emanet çünkü onu mutlu edebilecek, güvenebileceğim tek kişi sensin.
Gecenin bitmiş olabilir ama benim için hala bir yerlerde devam ediyorlar. “Çünkü bitmemiş şeyler böyle hissettirir. Aklın hep yarım bıraktığın son lokmada kalır. Tamamlanmamış resimler daha çok acıtır. Yazarlar en çok yarım bıraktıkları kitaplarla anılır. Bitmeyen şeyler böyle hissettirir. Hep aklının bir yerinde yaşar.”
Biz bu hikayede hep birlikte Maya'ya ağladık, güldük, eğlendik bazen de hüzünlü kara bulutlar sardı etrafımızı ama biz hiç pes etmedik. Üç kez çokça gurur duyuyorum senle Maya'm. Sen söyledin çünkü, bu kitabın kapağını uzun süre kapayamamın sebebi olan cümlelerin söyledi.
“Ne kadar acı çektiğinin bir önemi yok. Ve biliyor musun, ev, acı çektiğin yerdir. Çünkü dönüp dolaşıp sadece evine gidersin. Dönüp dolaşıp yine hissettiğin ağrıya dönersin. Ama buna gerek yok.”
Gecenin benim evim ve ondan gitmenin en güzel yanı tekrar tekrar ona geri dönebilecek olmam. Birçok kitap okudum hani derler ya ömrün boyunca seni etkileyecek kitabı bekle onu bulduğunda da sıkı sıkı sarıl ona bırakma. Heh işte Gecenin benim için o hep arayacağım kitap.
“Ta ki seni görene kadar. Ben seni özlüyormuşum, görene kadar bilmiyordum.”
Her neyse gene çok konuştum farkındayım. Ama benim için Gecenin çok önemli ve insan sevdiği şeyler hakkında hiç sıkılmadan saatlerce konuşabilir.
Gitmeden son kez bir şeyler yazıyorum ama bu sefer Maya için değil. Gökçe için.
Nagi teşekkür ederim beni, bizi onlarla tanıştırdığın için. İyi ki o gece sokak lambası defterini aydınlatırken yazmaya başlamışsın. İyi ki yazmaya başlamışsın. Sen hep yaz olur mu?
Üç kez çokça iyi ki Gök!!
Seni seviyorum.
Hasta la Victoria Siempre! 
