İnan ki sabahım olmuş,
Gözüm dolmuş,
Nasıl mutluyum...
Çocuklar gibi şen şakrak dolaşıp,
Sabahın bir köründe,
Adımı deliye,
Çıkarmaya niyetliyim kendimce.
İnan ki sabah sabah aklımda,
Sen varsın kalbimde bir yerde.
Durduramam ki, beceremem ki,
Her tarafım gülçehre...
Bu bende ki devrim,
Biraz da evrim.
Kurban olayım ben sana,
İçimde bir yangın,
Aldı başını gidiyor,
Dolanayım gönlümle ben sana.
Aman yaksınlar dünyayı,
Sevmeyenleri kuşatıp,
İflah etsinler,
İnsanlar sevmediğinden utansın.
Aman yakıyor her yerimi,
Tutamam hiç birini,
Benim buralarım âlemler âlemi,
Kimse laf demesin.
Geliyorum sana,
Ne kadar kaderden uzaklaşsan da.
Şiirlerde bir yerlerde,
Bazen de bir köşede,
Bazen ki orada burada,
Hep yanıyorum senle, hep tükeniyorum senle...
Benim yangınım alır başını,
Pembe pembe daha da pembe.
Ahan bu turnalar şahittir,
Bilmem kaçı aşka hakimdir?
Doluyorum ben içimde,
Taşıyorum ben gönlümde.
Beni aşk şairi ettin vefasız kız,
Gülüp geçtin güzelliğinle.
Hep duam edeceğim,
Seni hep durduk yere,
Divane olacağım,
Al beni götür bir yerlere.
İnan ki güneş doğuyor,
Senin şerefine,
Benim dengesizliğime,
Kimse laf diyemez.
Aşk bu ya,
Alıp götürür insanı.
Savurup durur ansızın,
Ah be gönül dayanmaz,
Ah be gönül uslanmaz.
AYKUT BARIŞ ÇELİK