"Ədilə imkan tapıb başını bir balaca arxaya çevirdi və bir anlıq, cəmi bircə anlıq Qocaya baxdı, amma Ədilənin o bir anlıq gizli baxışında da, elə bil, qızılgülün ətri vardı..." "Ağ dəvə" romanı Elçin Əfəndiyev yaradıcılığında mühüm yer tutur. Əsərdə XX əsrin 30-40-cı illərində Bakı məhəllələrindən biri təsvir olunur. Bu məhəllədə yaşanan hadisələri, müxtəlif xarakterli obrazları (məhəllə sakinlərini) və müharibənin bu məhəlləyə gətirdiyi bəlaları o zamanlar azyaşlı uşaq olan, illər sonra isə yazıçı olaraq qarşımıza çıxan Ələkbər nəql edir. Romanda ədəbiyyatımıza yenilik gətirən Balakərim, İbadulla, Xanım xala, Şövkət, Əliabbas kişi və s. kimi obrazların dünya, həyat və talelərilə mübarizəsi əks olunur. Əsərin əsas qəhrəmanı yaddaşdır. Müəllif onu qorumağa çağırır: Tarix arxivdə yox, yaddaşda yaşayır. Romana adını verən Ağ dəvəni biz Balakərimin tütəyi ilə ifa etdiyi kədərli musiqilərdən sonra uşaqlara danışdığı əfsanələrdə, hekayələrdə görürük, ki bu da romana nağılvari bir rəng qatır. "Milli-mənəvi yaddaşımızda ağ rəng ümid, murad rəmzidir. (Elçinin əfsanəsindəki Ağ dəvənin ləpirlərində ağ güllər çiçək açır. Ağ dəvə karvanının yolu ağ işıq dolu nurlu sabahlardır, bu, Azərbaycan xalqının yoludur." - Nizaməddin Şəmsizadə) Əsər olduqca təsirlidir. Oxuduqca hekayəyə daxil olur, iliklərinə qədər hiss edirsən yaşananları, yaşayırsan. Hadisələrin, xüsusilə, balaca Ələkbərin gözündən təsvir olunması daha da dərin təsir buraxır oxucu üzərində. Əsərdə o qədər incə, dərin, təsirli nüanslar var və bunlar xaraktercə müxtəlif olan obrazların timsalında elə gözəl canlandırılıb ki, ifadə etmək mənim üçün çox çətindir. Ədəbiyyatımızın incilərindən biridir. Tövsiyyə edirəm. Ədəbiyyatımızı sevək, sevdirək. "...Keçmişdən qayıdıb gəlmiş qızılgül ətrini də hiss edirdim, amma o qızılgül ətri də o dəm dünyanın kədərli işlərindən xəbər verirdi..."