Gönderi
Samanta Schweblin ile tanışma kitabım oldu Kentukiler. Yazarın adını son zamanlarda sıklıkla duyar, kitabını okuyan arkadaşlarımı sıklıkla görür olmuştum. Türkçede olan kitapları arasından ilgimi en çok çeken olduğu için Kentukiler'i seçtim.
Kentukiler aslında bir distopya. Roman demek çok doğru olur mu, bundan emin değilim. Daha çok belli bir fikrin etrafında toplanmış farklı öykülerden oluşuyor kitap.
Kentuki isimli oyuncaklar tüm dünyayı ele geçiriyor. İçinde kamera ve mikrofon olan bu oyuncaklara sahip olan insanlar izlenmeyi kabul ediyor. Kimisi ise izleyen olmak için para veriyor. Kitap boyunca kimi zaman izlenen kimi zaman izleyen karakterleri okuyoruz. Bu karakterler birbirleri ile hiçbir zaman karşılaşmıyor, yolları kesişmiyor. Öykü kitabı gibi olduğunu söylemem bu yüzden.
Bazı karakterler ilgimi çekmedi. Bazılarının ise bölümü gelse de neler yaptığına baksam diye sayfaları saydım. Özellikle Emilia karakteri beni çok eğlendirdi. Yalnızlıktan ve ilgisizlikten izlenen kişinin kendisini şarj ediyor olmasına sevindi, oyuncak ile selfiesini buzdolabına yapıştırdı. Buna bayıldım. Marvin isimli çocuğun kendisini kaptırması, oyuncak olarak yaşayabileceğini düşünmesi de kentukilerin etkilerini en iyi şekilde gösteriyordu.
Bu saydıklarımla birlikte kurgunun gayet güzel düşünülmüş ve tasarlanmış olduğunu söyleyebilirim. Kitapla ilgili tek sorunum karakterlerin birbirlerinden bu kadar ayrıksı olması. Sanırım tam bir roman gibi olmasını yeğlerdim. Bir kentuki etrafında karşılıklı iki insanın nasıl bir ilişkide olduğunu hiç okuyamadık mesela. Bu benim için bir eksiydi.
Hızlıca okunan, yormayan, keyifli ve bazen düşündürücü bir okuma oldu. Özellikle kentuki olmak mı kentuki sahibi olmak mı diye çok düşündüm. Ve sonunda "İkisine de ne gerek var?" sorusunda karar kıldım.
·
119 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.