Weltschmerz, Almanca'da "Dünyanın yetersizliğinden, dünyevi gösterişin gelip geçiciliğinden duyulan kedere deniyormuş." Bir nevi dünya acısı yani. Romanımızın kahramanı Mürşit'in böyle bir ağrısı var, dünya ağrısı. Istırap çekiyor, kahroluyor, bir boşlukta süzülüyor ya da oradan oraya sürülüyor. Yutkunamadığı, tüküremediği, kurtulamadığı bir ağrı. Gidememekten, hareket edememekten, bulunduğu yere saplanıp kalmaktan şikayetçi. Ama şikayetinin sadece kendine zararı var. İçten içe yiyip bitiriyor kendini, kimseye zarar vermeden, yalnızlığıyla, kederiyle... Babasından kalan bir otelin başına geçmek ve ailesine bakmak zorunda kalan Mürşit, bu mecburiyetlerden dolayı sıkılmış, bunalmış, vazgeçmiş, boşvermiş, dünyadan elini eteğini çekmiş bir vaziyette yaşamaktadır. Tabi buna yaşamak denirse. Karısı ve çocukları onu kendi haline bırakmıştır, dolayısıyla o da onları. Kimse kimseye hesap sormaz, herkes bir şekilde gününü geçirir, vadesini doldurur. Mürşit derdini, sıkıntısını, efkârını ise otelinde kalan kendi gibi yaralı ve ağrılı bir "Madenci"yle dost olarak, onunla paylaşır. Mürşit ve Madenci her akşam oturup sohbet ederler. Birbirlerinin bir derdi olduğunu bildiğini bilirler ama zamanını beklerler. Bu iki ağrılı insan, çareyi birbirlerine tutunmakta bulurlar... Kitabın konusu bu şekilde, Mürşit'in ruh hali sanki tüm kitaba sirayet etmiş. Okurken aşırı derecede bunaldım, üzerime bir atalet yapıştı gitmek bilmedi. Mürşit'in karakterini ve ruh halini üslupta, içerikte buram buram hissettim. Tam anlamıyla sevip sevmediğimi anlayamadığım bir kitap oldu. Yazarın amacı buysa başarmış ama değilse ne çare. Anlatım dilini daha etkileyici beklerdim. Yazar fazlasıyla tekrara düşer gibi olmuş. Belki sayfa sayısı daha az olsaydı anlatmak istediğini, öz ve başarılı bir şekilde anlatabilirdi diye düşündüm. Bunalmak, sıkılmak ve daralmak istiyorsanız okuyabilirsiniz, yoksa uzak durun :)

Dünya AğrısıAyfer Tunç · Can Yayınları · 20214,097 okunma

·

174 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra.