!! Spoiler içerir !! Sinan Akyüz'ün okuduğum ikinci kitabı. Daha önce İncir Kuşları'nı okuyup çok etkilenmiştim. Bu kitabı da yine hem çok etkileyici hem de vurucu bir kitap. Okurken duygudan duyguya sürüklüyor insanı. Bir an gözleriniz dolu dolu, boğazınız düğüm düğüm iken, başka bir an öfkeden çılgına dönüyorsunuz. Okuması zor bir kitaptı. Sırplar'ın Boşnaklı müslüman Türkler'e yaptıkları anlatılıyor kitapta. Özellikle kadınlara yapılan zulüm bütün çıplaklığı ve acımasızlığı ile kaleme alınmış. Kadınların tecavüz kamplarında her gün defalarca tecavüze uğrayıp Sırp kanı taşıyan çocuklara hamile bırakılması mide bulandırıcı derecede net bir şekilde ifade edilmiş. Daha on dört yaşındaki bir kız çocuğunun ve onun doğurduktan sonra bırakıp kaçtığı çocuğunun başına gelenleri okurken gözyaşlarınıza engel olamayacaksanız. Özellikle ikinci bölüm dehşet verici. Anne oğulun yüzleşmesi çok acı. Bu kitabı bitirebilmek için sağlam bir psikolojiye ihtiyacınız olacak. Eğer hassas bir yapınız varsa kitabı okumanızı tavsiye etmem. Zaman zaman kitabı elimden bıraktığım oldu ve sonrasında kendimi zorlayarak okumaya devam ettim. Kitap bittikten sonra bir süre boş boş duvarı izledim. Bazı bölümlerde ajitasyon yapıldığı hissine kapıldım ama o dönem yaşanan vahşetin ve dehşetin büyüklüğünü düşününce yazarın az bile yazdığı kanısına vardım. Şuna değinmeden geçemeyeceğim; vahşetin sadece adı değişiyor. Adaletsizlikler ve acımasızlıklar hep aynı. Bu kitapta da her zaman olduğu gibi yapılan soykırıma bütün dünya sessiz kalıyor. Herkes kör ve sağırı oynuyor. Tıpkı aylardır Filistin'de ki vahşete sessiz kaldıkları gibi...

Ben AmirSinan Akyüz · Alfa Yayıncılık · 2023685 okunma

·

191 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Pencereye Vuran Ay Işığı