Robot hikayelerine Harika Bir Yaklaşım(Ben, Robot İnceleme)
Hepimiz bilim-kurgu okumayı ve izlemeyi severiz. Hayal gücümüzün sınırlarını aşan o dünyalar her zaman büyülü gelmiştir. Bir o kadar da gerçekçi... Bilimkurgular gelecek hayallerimizin yazılı metnidir. Çoğunlukla gelecek nesilleri anlattığı ve güncel bilimsel gelişmelerle ilgili olduğu için kendi zamanına daha çok hitap eder. Yazıldıkları dönemin güncel fikri eskiyince eserin de ışığı söner. Şu an kimse bilmem kaç yılında yüksek binaların şehri ele geçirdiği bir bilim kurgu okumak istemez. Çünkü bizler için bina oldukça sıradandır. Bu yüzden merak unsuru sönük kalır. Bilim-kurguların evrenselliğinin yüksek olduğunu söyleyemeyiz. Ama öyle bilim-kurgu eserleri vardır ki her çağa hitap eden evrensel eserlerdir. Bu türde klasikleşmiştir. İşte “Ben, Robot” da bunlardan biri. Nasıl ki 
Mary Shelley 'nin 
Frankenstein Ya Da Modern Prometheus 'ı bilim kurgunun anasıysa 
Isaac Asimov 'un da 
Ben Robot 'u bilim kurgunun babasıdır.
Hepimiz robotlar, yapay zekalar hakkında bilim kurgular okumayı severiz. Günün birinde robotların dünyayı ele geçirmesini hayal etmek oldukça eğlenceli ve hâlâ revaçta. Yavaş yavaş hayalden de gerçeğe dönüyor. ‘Ben, Robot’ da yazılan ilk robot kurgusu olmasa da robotlar hakkındaki bilimkurgu kitaplarının temelini oluşturuyor. Bunu da koyduğu yasalarla sağlıyor. İsac Asimov robot hikayelerini yazarken robotların çalışma prensiplerini düşünüyor ve hikayelerinin temeli olan üç kanun yazıyor.
1. Robotlar insanlara zarar veremez ya da eylemsiz kalarak onlara zarar gelmesine göz yumamaz.
2. Robotlar birinci kanunla çelişmediği müddetçe insanların emirlerini yerine getirmek zorundadır.
3. Robotlar birinci ve ikinci kanunla çelişmediği müddetçe kendi varlığını korumak zorundadır.
Bu yasalar robot hikayelerinin kurmaca dünyasının mantıksal temelini oluşturuyor. Günümüzde bile bu yasalar robot hikayelerinde karşımıza çıkıyor. Peki nasıl oldu da bu kanunlar bu kadar temel ve vazgeçilmez bir öge oldu. Asimov’un robot hikayelerine yaklaşımını inceleyelim.
Genellikle robot hikayelerinde robotlar robotluktan çıkar. İnsanlar gibi bilinç kazanmaları, isyan etmeleri falan anlatılır, belirli grupları temsil etmeleri gösterilir vs. Bu da kurmacanın mantığını sarsar. Düzgün bir bilimkurgu kurmacası yazmak istiyorsak robotların ne olduğunu, insanların onları nasıl geliştireceğine dair bir yol çizelgesi oluşturmalıyız. Bunların tamamının uydurma olması onu bilimkurgudan çıkarıp fantastik yapar. Bu yüzden bence bilimkurgu yazımı en zor türlerdendir. Bahsettiğimiz yol çizelgesi için çokça entelektüel birikim gerektirir. Asimov’da da bunların çoğu varmış demek ki bu kadar harika bir eser ortaya koymuş. O robotlara robot gibi davranıyor. Bunu yaparken robotun ne olduğunu ve neye dönüşeceğini de çok iyi biliyor. Kurmacayı da harika ve uyumlu bir şekilde kuruyor. Böylece hikayenin ana unsuru muhteşem bir şekilde hazır olmuş oluyor.
Kitabın güzelliğini sadece kurmacasıyla sınırlı tutmak haksızlık olur. Oldukça ilgi çekici bir maceraya atılıyorsunuz. Kimi zaman uzayda robotlarla bir başınıza kalıyor kimi zaman yeryüzünde robotların yönettiği dünyaya tanık oluyorsunuz. Karakterlerin zekasına hayran kalıyorsunuz.
Özetle Asimov’un Ben, Robot’u her kesimden okuyucunun severek okuyabileceği harika ve bilimkurgunun temel taşı olan bir eser.
·
23 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.