Asker, siyasetçi ve diplomat Ali Fethi Okyar İttihad ve terakki'nin genel sekreterliğini yapmaya başladığı 1913 yılında, parti içindeki muhalefetinden rahatsız olunduğu için Sofya elçiliğine görevlendirildi. 1916 yılında Galibe hanımın, ailesi ile birlikte Sofya'ya ziyaret yaptığı sırada tanışır. Kısa zamanda evlenirler ve elimde tuttuğum mektupların sahibiyle (Galibe hanımla) ömür boyu hayat sürerler. Torunu, Galibe hanımı, iyi eğitim almış ve birkaç yabancı dil bilen bir Osmanlı kadını olarak tanımlamıştır. Fethi beyin ölümünden sonrada müthiş bir arşivcilik yaparak birçok fotoğraf, bilgi ve belgenin günümüze ulaşmasını sağlamış. Fethi OKYAR'ın Malta'dan eşine yazdığı onlarca mektubun bulunmasına rağmen Galibe hanmını sadece 3 Mart 1916'daki nikahlarından kısa bir süre sonra İstanbul'dan o sırada Sofya'da bulunan Fethi beye gönderdiği mektubu bulunur. Kitabı okuduğunuzda Fethi beyin ince ruhuna, eşine ne kadar çok sevdiğine, onu ne kadar çok düşündüğüne şahit olacaksınız. Galibe hanımın mektuplarının günümüze ulaşmamasında Fethi beye bir kusur bulmak zor. Çünkü böyle naif, ince ruhlu bir adamın Galibe hanımın mektuplarını korumayacağını, saklamayacağını düşünmüyorum. Kitapta Galibe hanımın mektuplarına neden ulaşılamadığı konusunda bilgi vermez. Fethi beyin anıları daha önce yayınlanmış. Ancak bu anılar kamusal alana özgüydü. Oysa, eşi Galibe Hanım'a yazdığı mektuplar kısıtlı düzeyde, bir sürgünün günlük yaşamına ışık tutuyor. Bu kitapta daha çok mektuplardan elde edilen bilgiler Fethi ve Galibe Okyar'ın sürgün hayatı zamanındaki ve sonraki özel yaşamları, günlük düşünce, kaygı ve birbirlerine duydukları sevgi ve muhabbet paylaşılıyor. Fethi bey eşini o kadar çok seviyor ki sürgün hayatında verilen iki mektup hakkını da istisnalar hariç, hep eşinden yana kullanıyor. Mektuplar aracılığıyla sevdiklerine selam göndermekle yetiniyor. Hatta Galibe hanıma, kendisine mektuplarda sitem eden Cemil beye mektup hakkını ondan yana kullanamayacağı için cevap veremediğini, cevap beklememelerini söylemesini istiyor. Hapis hayatında İstanbul'dan, savaş durumundan haberdar olamadıkları için eşinden istedikleri eşyaların gazete kağıdına sarılmasını üstü kapalı belirtiyor. O gazete kağıtlarından geçmiş zamana ait olsa da; ülkenin durumundan haber almak istiyor. Aslında eli kolu bağlıyken bile neden orada hapis tutulduğunu anlamak istiyor. Çünkü kendisini İngilizler'in mi yoksa Osmanlı hükümetinin mi tuttuğuna bir türlü karar veremiyor. Eşinden de çok defa bunun cevabını öğrenmesini söylüyor. Fethi bey sürgün hayatında sporundan ve okumalarından da ödün vermiyor. Eşinden defalarca kitap göndermesini istiyor. Okuduğu kitapları beğenip, beğenmediği konusunda yorumlar yapıyor. Kitabı okurken Fethi beyin, eşine olan sevgisini, saygısını, bağlılığını hissediyorsunuz. Mektuplarda kullandığı dil muazzam, özel yazışmalar olduğu halde dili hafifleştirdiğini göremiyorsunuz. Her mektup sonunda hissedebileceğiniz şekilde sevgi, özlem ve hasret içeren cümleler kurarak bitiriyor. Çocuklarının gelişimini de yine eşi aracılığıyla takip ediyor. Ona ara ara çocuklarıyla alakalı yönlendirmelerde yapıyor. Hapiste ne kadar babalık yapılırsa o kadar yapmaya çalışıyor. Sürgünden döndükten sonra milli mücadeleye katılmak için anadoluya geçiyor ve burada Mustafa Kemal'e katılıyor. Yine büyük bir aşkla, özlemle ve hasretle mektuplarına devam ediyor. Anadoluya geçme aşamasında ve geçtikten sonra yine mektuplarında memleketin ahvali hakkında yaptığı yorumlara şahit oluyorsunuz. Bu arada bu aşk dolu mektuplara kitap ismi olarak bundan daha güzel isim bulunamazdı. Mektupları okudukca Galibe hanımın Fethi beyin iki gözü kadar kıymetli olduğunu hissediyorsunuz. Türkiye İş Bankasına bu yayınlardan ötürü teşekkürü bir borç bilirim. Harika eserler. Bu vesileyle de Fethi Okyar'a da rahmet dilerim.

İki Gözüm Galibem Malta Sürgününden MektuplarAli Fethi Okyar · Türkiye İş Bankası Yayınları · 201424 okunma

·

1 artı 1'leme

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Konya Kitap Grubu