Böyle harika bir yazarla nasıl bu kadar geç tanıştım, inanamıyorum. Hayranlık duyduğu Edgar Allan Poe'dan türettiği Edogawa Rampo ismi ona müthiş uymuş, okurken bunu iliklerinize kadar hissediyorsunuz. On iki farklı öyküden oluşan bu eser okuyucuya şaşkınlık, heyecan kimi yerde de ürperme hissini ulaştırıyor. Her bir bölümden kısaca bahsetmek gerekirse: Aynalara tuhaf derecede sapkınlık duyan bir adam, yepyeni bir dünyaya açılmak maksadıyla koltuğun arkasında yaşama başlayan bir mobilyacı, çocuklarla saklambaç oynayan Kakutaro'nun hazin sonu, ormanın derinliklerinde kayboluşu anlatan bir rüya, piyanist bir adamın parmakları, tren yolculuğu esnasında denk gelinen esrarengiz bir adamın ağabeyi hakkındaki sıradışı anısı ve elinde gezdirdiği o muazzam resim, yüzlerce insanı öldüren psikopat sayılabilecek bir adam (lakin gerçekten de öyle miydi, yoksa yalnızca tüm bunlar bir palavra atmak mıydı?), nüfusta aşırı oranda çocuk artışı esnasında bir adamın tarif ettiği tamamıyla bir uydurma olan zehirli ot ve kullanım hikâyesi, bir cinayete tanık gösterilen iki zanlının vermiş olduğu ifade ve psikolojik testler, oldukça sıradan ve hatta manasız yazılmış bir yüzük hikâyesi, uyurgezer bir adamın işlediği suçlar dolayısıyla adalete teslim olması ve bu olayın arkasındaki ilginç gerçekler, İçizo Kurihara adlı bir adamın tesadüfen karşılaştığı biri sonucunda öğrenmiş olduğu hayat hikâyesi ve ardından uzun bir hayal kırıklığı yaşaması...
İşte böyle, dopdolu bir kitap. Okurken nefesiniz kesilecek, olaylar asla tahmin edemeyeceğiniz bir hâle bürünüp sonlanacak. Puan verirken birkaç kez durup düşündüm şahsen 10 puanı hak edebilecek bir eser olmasına rağmen bazı bölümlerinde gereksiz detaylar yahut kötü olay örgüsü sebebiyle bir puanını kırmış bulundum.
Son sayfasına kadar merak duygusuyla okuduğum favori hikayemi seçmem çok zor oldu ancak sanıyorum ki benim gözdelerim; 'Kırmızı Oda' ve 'Psikolojik Test' bölümleri idi.
