Genellikle yazdığım incelemelerde spoiler vermekten kaçınırım ama önsözü okumuş bulunan okurlar için kaçacak bir sürpriz de kalmamıştır diye düşünüyorum. Bu incelememi biraz daha farklı yazdım. Kitabı okumak isteyenlere tavsiyem önsözü kitabı okuduktan sonra okumaları olacaktır. Nabokov’un üçüncü romanı Lujin Savunması’nda satranç ustası Lujin’in önüne geçemediği takıntısına ve dehasının sınırlarını zorlayan bir oyuna tanıklık ediyoruz. İçine kapanık ve sosyalleşmekte sorun yaşayan bir çocuk olarak karşımıza çıkan Lujin’in karşısına satrancın çıkmasıyla hayatı tamamen değişir. O günden itibaren satrancı hayatının merkezine koyan karakterimiz annesinin ölmesi ile ilgisiz bir hale gelen babası tarafından bir fırsatçıya emanet edilerek Avrupa turuna çıkar. Ömrünü farklı şehirlerde satranç oynayarak geçiren Lujin otel odalarında büyür ve daha fazla işine yaramayacağını düşünen fırsatçı tarafından terk edilir. Önsözü okumuş olanların kitaba başlamadan öğrenmiş oldukları gibi dördüncü bölümün sonunda bir sıçrama yaparak yetişkin Lujin’e geçiyoruz. Yazar yaptığı bu ani sıçramayı ve yaptığı geri dönüşleri kitabın önsözünde satranç hamlelerine benzettiğini söylüyor. Dünya şampiyonluğu için oynadığı bir oyundan sonra geçirdiği bir buhran sonucu satranç oynaması yasaklanan Lujin hayatını resim ve seyahat planları gibi farklı uğraşlarla doldurmaya çalışıyor. Yazarın bir satranç oyununun sonlarına benzettiği kitabın son kısmını heyecanla okudum ama aynısını kitabın geri kalanı için söyleyemeyeceğim. Bunun yanında yazarın psikolojik bir olguyu romanında ustaca işlediğini düşünüyorum. Bir takıntının çıkabileceği seviyeleri görmek ve Nabokov’un bunu gerçek hayattan bir kişi üzerinden kurguladığını öğrenmek kitabı daha da ilginç kılıyor.

Lujin SavunmasıVladimir Nabokov · İletişim Yayınevi · 2017179 okunma

·

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Alper