YUSUF'U BULUP BANA GETİRİN!
Değerli dostlar!
Okuyacağınız bu hikâye yaşanmış, gerçek bir hikâye. Daha yeni dinledim.
13 yaşında babasını kaybetmiş bir çocuk, 5 çocuğu ile dünya meşgalesi altında kalan annesine yardım etmek amacıyla evin geçimini katkı sunmak için bir iş yerinde çalışmaya başlıyor.
Bir iki ay sonra iş yeri sahibi bu çocuğa bir tomar para veriyor, "Ben bir yere kadar gidip geleceğim, bu parayı falanca gelip alacak, ona ver" deyip gidiyor.
Parayı alacak olan gelince çocuk parayı teslim ediyor. Adam parayı sayıyor ve diyor ki: "Bunun şu kadarı eksik" Bugünkü miktarla 200 TL kadar bir para.
Para eksik olduğu için gitmeyip iş yeri sahibini bekliyor. İş yeri sahibi gelince bu çocuğu sen parayı çaldın diye dövüyor ve işten kovuyor.
Olayın mağduru Yusuf diyor ki;
"Öyle bir dövdü ki, bir hafta her tarafım ağrıdı, ne oturabildim ne de yatabildim. Yıllarca o adamın işyerinin önünden geçemedim."
Aradan 30 sene geçiyor. Bir gün bu adamın oğlu Yusuf'u buluyor. "Babam kanser hastası, bir kaç senedir çekiyor, şimdi hastanede, durumu da çok ağır, mutlaka seni görmek istiyor, rica etsem benimle hastaneye kadar gelirmisin" diyor.
Gitmek istemedim hocam diyor, o gün yediğim dayak geldi gözümün önüne, o günü sanki bir daha yaşadım.
Arkadaşlar, yakınlarım dediler ki, "ölüm döşeğinde bir adam, sen yine de git"
Onların ısrarı üzerine gittim.
Çok kötü bir durumdaydı. Eşi, çocukları, akrabaları başında bekliyordu.
Bana dedi ki: "O gün sana hem iftira ettim hem de seni dövüp işten kovdum. Bu sebepten dolayı bugün ruhumu teslim edemiyorum. Çok ızdırap çekiyorum. Artık dayanamıyorum. Ne olursun bana hakkını helal et."
Eşi, çocukları, akrabaları gözümün içine bakıyorlardı. Adam yalvaran ve acınacak gözlerle bana bakıyordu.
Hakkımı helal ettim. Odadan çıktım.
Merdivenlere geldiğimde odadan feryatlar yükselmeye başladı. Adam ölmüştü.
Hikâye böyle.
Değerli dostlar!
Bu üç günlük dünyada kimseye haksızlık yapmaya, zulmetmeye, hakkımız olmayan bir şeyi elde etmek için böyle hatalar, nahoş işler yapmaya değmez.
Hakkımız olan, nasibimizde olan bize fazlasıyla yeter.
İyilik, güzellik, doğruluk, hak, adalet, güzel ahlâk hayatımızı güzelleştirmeye, bereketlendirmeye, daha yaşanabilir kılmaya ziyâdesiyle kâfidir.
Vicdanımızın sesine her zaman kulak verelim.
İnsan dediğimiz vicdanı ve ahlâkı olandır.
(Alıntıdır)
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.