494 syf.
10/10 puan verdi
Onlar Gerçekten İnsan mıydı?
Bitti! Kitap bitti fakat hiç bitmiş gibi hissedemiyor insan. Kitap ellerimde. Sessiz. Ama hâlâ bir şeyler anlatıyor sanki. Şu kitabın kapağında kocaman harflerle " Onlar da İnsandı" yazısı artık çok şeyi ifade etmeye başlıyor... "Onlar da insandı" diyor yazar, "Ötekiler, o hayvan gibi sürülüp götürülenler... Onlar da insandı. "
Düşünüyorum hâlâ, Cengiz Dağcı kitaba acıyı ilmek ilmek işlerken "canı ne kadar yandı?" diye. İçine içine atılan hıçkırıklar, kitabın son sayfalarında artık kendini tutamıyor, feryat figan dağlıyor yürekleri. "Yaşayan bilir! " sözüne saygım daha da kuvvetleniyor bu sayfalardan sonra.
Kırım'ın Kızıltaş (Şimdiki adı Krasnokamianka) köyünün bereketli, hoşgörülü, yardımsever, güler yüzlü topraklarında aralıyoruz gözlerimizi. Tek derdi atalarından kalan toprağı işlemek olan bu insanların tek tek hayatlarına misafir oluyoruz. Yazar da Kırımlı. Kızıltaş'ı anlatırken bu kadar içe işlenir olmasının bir sebebi de bu. Hani dedim ya yaşayan bilir diye, yaşayan yaşatır da. Cengiz Dağcı anlatmamış yaşatmış Kırım'ı resmen.
Atalarının toprağının saklı cenneti, içimize toprak sevgisini aşılamaya başlıyor. Kitaptan içime dalgalanan o kuvvetli vatan sevgisi, tüylerimi diken diken ediyor.
Ruslar'ın Kırım'ı işgali ve işgali yaşayan yalın halkın yaşadıklarını anlatan yazar ne olursa olsun Ruslar da insan diyerek beni hayrette bırakmadı desem yalan olur. Ama doğru da söylüyor. Onlar da insan! Başkalarının toprağını zorla alsalar da, ötekileri hayvan gibi sürüp götürseler de " 
Onlar da İnsandı " diyen Cengiz Dağcı'ya hayran olmaktan kendimi alamıyorum.
Cengiz Dağcı Kırımlıların nezdinde tüm azınlık halklara sesleniyor. "Toprağınızı, kimliğinizi koruyun!" diyor. "Toprağı ekip çevirmekle değil; okuyarak, ilim öğrenerek, kendinizi ve neslinizi bilerek başbaşkaldırın." " Bu yurtlara, bu milletlere kuvvetli yavrular doğuralım! " derken bütün annelerimizin duygularına tercüman oluyor.
Kitabın başkahramanlarından Bekir, İvan'ı (bir zamanlar sefil haldeki bir Rus) ilk gördüğü zaman ondan kaçmamış, onu yanından, toprağından kovmamıştı. "Kim olursa, kılığı ne olursa olsun o da insandır" demişti. Bekir'in bu sözleri üstünde ben saatlerce durdum, düşündüm, birçok defalar kendi kendime: "Kimbilir, belki de Bekir haklı!" dedim. Evet, Kimbilir, belki Bekir haklıdır....(s.488)
·
28 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.