Gönderi
Gece Uçuşu, Exupery'nin otobiyografik diyebileceğimiz bir kitabı. Ben pek öyle yazarın hayatını bilerek okumam kitapları da ama artık Küçük Prens'in yazarını da o kadarcik bileyim.
Diğer kitabın kıyasına girerek okunmadığı takdirde kendi halinde bir kitap. Ama o kıyas, onu daha düşük gösterir bu kesin. Hiçbir zaman bunu yapmamak gerekir, hiçbir kitap ve hiçbir yazar hakkında. Aslında katılıp katılmamam önemli değil; savunduğu şey için dahi okunur. Zor bir meslek anlatılmış. Gece pilotu olmak elbette ki zordur. Bir de içinde extra durumları olabiliyormuş. Sorumluluk almayı gerektiren haller. Bazen birilerinin o kritik kararı vermesi gerekir.
Her meslekte bu hâl yaşanır. Sorumluluk alanlar ve alamayanlar. Bir de arada kalan duygusallar var. Kitap bir gece uçuşunun risklerini anlatırken insanların da tepkilerini gösteriyor. Uzun zamandır düşündüğüm bir şey var. Acaba meslek seçimim tamamen özgür irademe bırakılsaydı ne olurdu diye. Bölüm seçerken eşit ağırlık istemiş öğretmenlerce sende sayısal seçmezsen diye engellenmiştim. Tabi ki suçlamıyorum. Sayısalı tıp için okudum ama yapamazdım, kendi kanımdan bile tiksiniyorum ben. Zor bir meslek. Çok zor. Onu hiçbir zaman yapmayacağımı bildim en azından. O zaman diş hekimliği yaz bari dediler. Sırf doktor olmak için. Yapamazdım çünkü ben kendi dişim için dişçiye gidemiyorum. Para için yapılamayacak kadar gönül isteyen işler. İşte. Geçenlerde acaba eşit ağırlık seçip hukuk okusaydim dedim şöyle yokladım kendimi içimde kalmış mı diye. Hayır. Kalmamış. Okumak belki ama adalet makamında olmak değil. Haklı bir hukukçu olamayabilirdim. Her mesleğin handikaplı halleri var ama ben bu üç seçimi yapmadığım için mutluyum. İşte bu hikâyenin karar mekanizmasını haklı görüp görememek de kişiye göre değişebilecek bir şeydi. Okurken bir an önce bitsin istedim. O kadar...
"Bu iç karartıcı havayı bir bavul gibi yanında gezdiriyordu."
·
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.