Yazarın çocukluğunu anlattığı bir kitabı okumadan önce pek parlak bir çocukluk dönemi geçirmediğini, muhtemelen şiddet gördüğünü ya da anne ve babasıyla alakalı acı tecrübeler yaşadığını tahmin ederim. Olumsuz duygulara karşı hassas biri olarak bu tür içerikler okuyacağıma kendimi bir nevi hazırlarım. Bu yüzden kitabı okurken beni etkileyen şey yazarın çocukluğunda başına gelen kötü olaylar değil; kötü olay dediğimiz şeylerin bizde bıraktıkları, biz şekil alırken bu olayların yaptığı dokunuşlar, kötü olay dediklerimize sebep olan asıl meseleler, kötü dediklerimiz için kırılması gereken önyargılar...Bazı insanlar için "kötü" olmak bir seçenek değil, bazı nedenlerin bir sonucu diye düşündüm kitabı okurken. Yahut bir olaya kötü demek için yeterince düşünüyor muyum, bu basit bir soru mudur? En önemlisi de bir insandan kötülük görmek, o insanı bütünüyle kötü yapar mı? Kendi içimizden bile kötü olan her şeyi çıkarsak biz biz olur muyuz? Bütün bunları sorgularken, yine de kötünün, acının, karanlığın ve çaresizliğin verdiği acıyı sayfaları çevirdikçe yudumladım. Yazarın kendi yaşadıklarından edindiği acı tatlı tecrübelerden kendine aldıkları gibi ben de okudukça kendime düşen payımı aldım. Yazarın okuru olayların içine çeken etkin ve doğal bir anlatımı var, bu yüzden okuması oldukça keyifli bir kitap. Mutlaka kendi hayatınızla bağlantılar kuracağınız, belki anlam veremediğiniz ya da çoktan yargıladığınız bazı insanlar ya da olaylar hakkında tekrar düşünmenizi, içinde yaşadığımız toplumu ve öteden beri var olagelen bazı sorunlara farklı bakmanızı sağlayacak değerli bir kitap olduğunu düşünüyorum.

ÇocukluğumMaksim Gorki · Aslı Yayınları · 015,8bin okunma

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Karagüzel