Testosteron düzeyi saldırganlığı etkiliyorsa bu durum erkeklerin kadınlardan daha saldırgan olduğu anlamına mı gelir? Öyle görülüyor ki evet. Çocuklar üzerinde yürütülen klasik bir tarama araştırmasında Eleanor Maccoby ve Carol Jacklin (1974) erkek çocukların kızlardan daha saldırgan olduğunu ortaya koymuştur. Örneğin, bir çalışmada, araştırmacılar ABD, İsviçre ve Etiyopya'yı da kapsayan çeşitli kültürlerden çocukları oyun sırasında gözlemlemişlerdir. Kız çocuklara oranla, erkek çocuklar arasında "oyun dışı" itiş kakış ve birbirine vurmanın çok daha sık yaşandığı görülmüştür (Deaux & La France, 1998).
Öte yandan, cinsiyet farklılıkları üzerine araştırmalar yüzeyde göründüğünden biraz daha karmaşıktır. Örneğin, araştırmalar erkek çocukların kızlara oranla daha açık bir şekilde saldırganlık sergilediğini (yani doğrudan hedefteki kişiye saldırdıklarını) gösterse bile, kız çocuklar saldırgan duygularını daha üstü kapalı bir şekilde, örneğin dedikodu yaparak, birbirlerini çekiştirerek ve hedefteki kişi hakkında yalan söylentiler yayarak dışa vururlar (Coie ve ark., 1999; Dodge & Schwartz, 1997; McFadyen-Ketchum, Bates, Dodge, & Pettit, 1996). Ayrıca, 64 ayrı deney üzerinde yürütülen bir üst-analiz çalışmasında olağan koşullar altında erkeklerin kadınlardan çok daha fazla saldırganlık sergilediğinin doğru olduğu, buna karşın kadınlar ve erkekler fiilen kışkırtıldıklarında cinsiyetler arasındaki farklılıkların çok daha azaldığı görülmüştür (Bettencourt & Miller, 1996).
Diğer bir deyişle, gündelik yaşam durumlarında ortada özel bir şey yokken erkekler kadınlara oranla daha saldırgan davranırlar; ancak sinirleri bozulan ya da hakarete uğrayan kadınlar da neredeyse erkekler kadar saldırgan davranabilirler. Bu verileri erkeklerin belirsiz durumları kadınlara oranla daha kışkırtıcı algılama eğiliminde olduğu ve bu nedenle de gündelik olarak algılayabileceğimiz bir durumda daha saldırgan davranabilecekleri şeklinde yorumlayabiliriz. Bunun iyi örneklerinden biri trafikteki öfkedir. Erkekler bir arabanın önlerine geçmesini kişisel bir hakaret ya da erkekliklerine yapılmış bir tehdit olarak algılayıp daha saldırgan tepkiler verebilirler. Kadınlar ise bu gibi şeyler üzerinde fazla durmama eğilimindedir.
Bu da şiddet içerikli suçlar nedeniyle tutuklananların neden çoğunlukla erkek olduğunu açıklamamıza yardım edebilir. Kadınlar genellikle şiddet içerikli (cinayet, müessir fiil) suçlar değil, mülkiyetle ilgili (sahtecilik, dolandırıcılık, hırsızlık) suçlar nedeniyle tutuklanırlar. Erkekler fiziksel saldırganlığa doğal olarak mı daha eğilimlidir, yoksa bu şekilde davranmayı öğrenirler mi? Kısacası, biyoloji mi yoksa sosyal öğrenme mi daha etkilidir? Bundan emin olamayız, ancak biyolojik farklılıkları gösteren bazı verilerden söz edebiliriz. Özellikle ABD'de son 45 yıl içerisinde kadınları etkileyen büyük sosyal değişimler kadınlar ile erkeklerin işledikleri şiddet içerikli suçların oranında bir değişikliğe yol açmamıştır. Aslında erkeklere oranla kadınların, işlediği şiddet içermeyen suçların oranında çok daha büyük bir artış olduğunu gösteren veriler bulunmaktadır (Wilson & Herrnstein, 1985).
Yine belirtelim, bunlar kadınlar arasında saldırganlığa çok rastlanmadığı anlamına gelmez, ancak kadınların kışkırtıcı olmayan durumlarda saldırgan davranma eğilimleri erkeklerden daha azdır. Ayrıca, kadınlar açık saldırganlık sergilediklerinde bu eylemleri nedeniyle erkeklerden daha fazla suçluluk ve kaygı duyarlar (Eagly & Steffen, 1986).
Sayfa 686Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.