Ve çok uzun zaman sonra bir nazi işkencesi temalı kitabı bitirdim hatta aşırı da etkilendim. Bunun öncesinde Erik ağacı denemiştim ama o hiç sarmamıştı hatta o duyguları hissettirmemişti. Ama bu? Ağlayamadığım için aşırı mutsuzum. Bu benden kaynaklanan bir sorun yoksa duygusal biri kesinlikle gözyaşını tutamaz diye düşünüyorum. Kitapla ilgili neler diyeceğimi bilemiyorum açıkcası. Maalesef ki çok sevdiğim kitapları anlatamama gibi bir sorunum var:( Açıkcası bu aralar aşk kitaplarından uzak duruyorum. Bunda da böylesine bir aşk olduğunu bilmiyordum. Sadece dram istediğim için hızlıca karar verip başladım. İlk başlarda çokta zorlandım. Nazi işkencesi mi okuyacağım yine ben diye. Ama hikaye öyle bir yere evrildi ki:( Kitabın içindeydim sanki. Hans ile birlikte o kampa sürüklendim. Matildanın onunla birlikte yaşadığı acıları derinden hissettim. Hele ki çocuk konusu beni kahreden, yerden yere vuran bir bölümdü. İnsanların yaşadıkları o zulümleri sayamıyorum bile. Din, dil, ırk farkından dolayı yaşanan bu cinayetleri hiç kabullenemiyorum. Sırf dininden dolayı yaşanan bu olayı sindiremeyeceğim. O kadar uzun süre birlikte iç içe sorunsuz yaşamışkem biran da yapılan bir katliamı kabul edemeyeceğim. Ki merhameti olanın da kabul edebileceğini sanmıyorum. Daha çok gençken bu denli yoğun hisler normalde bana çok yapmacık gelir. Yada aşkı için ölümü göze almak. Ama bu kitapta bunu gram hissetmedim. Hele ki Matilda karakterinin aşkı için yaptıkları, o güçlü tavırları, bilinçli olarak ilerleyişi. Bunu ailesi yapamazken on yedi yaşında bir kızın yapması aşırı etkileyen bir diğer nokta. Ve Hans karakterinin yazmaktan hiç vazgeçmemesi, aşkı ve hayatı için küçücük bir yerde dahi yaşamaya razı oluşu, her işkencede onun için dayanmaya çalışması... Çok fazla dağınık anlattığımın farkındayım ama bu kitabı bu dönemde okumam çok ağır olsa da bana çok iyi geldi. Keşke ağlayabilseydim de daha çok rahatlasaydım:( Hepimiz çok zor şeyler yaşıyoruz, hayatlarımız da bir çok sıkıntı olabiliyor ama hiçbir zaman hâlimize yine de şükür diyemiyoruz. Bu kitaptan sonra yaşadıklarım ne ki benim diyebildim. Gözlerimin daha çok açılmasını sağladı. En azından evladım yanımda ve güvende. Ve her şeyi çok kolay olmasa da daha rahat atlatacağım diyebildim. Belki de o yüzden bu kitabın bende anlamı çok daha farklı olacak. Ama yine de türünü sevenlere, ağlamak isteyenlere, gerçek bir aşk okumak istiyorum diyenlere mutlaka tavsiye ediyorum :)

Esaret Şehrinde Bir KitapçıShari J. Ryan · Arkadya Yayınları · 2022398 okunma

··

273 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mavi