Evet; en kuvvetli sığınak : sessizliğin arkasıdır
Ve en çok da sustuklarımız tüketiyor bizi...
Bu yüzden en geçmez yaraları alıyoruz belki de,kendimize onarılmaz yaralar açıyoruz.
Bizim için feda edilmeyen her bir ayrıntıya soluksuz koştuğumuz için,dinlenmediğimiz her bir noktada pür dikkat dinlediğimiz için,görülmek istenilene en çok görülmeyen olduğumuz için
Sahi hayat ne de çok tüketmiş bizleri 🦋
Kısacası sustuklarım konuşsa neler neler anlatırlar da en iyisi susmakla beraber kalsınlar.
4 sonraki yanıtı göster
Birde dışarıya karşı çok neşeli olup içi hüzün dolu olanlar var. Nasıl başarıyorlar bilmiyorum ama bence herkesin yapacağı şey değil. O halde gülümseyebilmek.
Bunu gerçekten başardığında gün sonuna erişince bugünü de atlattım artık gerçekliklerimle kalıp ağlayabilirim diyorsun.Bu öyle bir duygu ki tüm o enkazın altında dimdik duran tek duvar senmişsin gibi geliyor her şey,aslında o kadar güçsüzsün ki bunu senden başkası görmüyor en çok da görmesini istediklerin🥀
Sessizliğin çığlığı en yüksek ses, gözlerin anlattığını ; sözler anlatmaya yetmez ... Suskunluk bu yüzden çok tehlikeli dir ...
Belki de sustuğu için, kendini ifade etmediği için daha da çok yaralıdır.. ://
Kelimelerin tükendiği yerde neyin varlığından söz edilebilir ki Allah kimseye kırgınlığından dolayı susmak zorunda bırakmasın... Amin Düşünsenize onlarca söz var ama dinleyecek kulak da yürek de o değil... İşte vazgeçmek tam da bu zamanlarda gereklidir... Gitmek gerekiyorsa gitmelidir...
Bazen gitmek gerektiği nokta da bile kalıyor insan ya da kalmak zorunda kalıyor.
Kıyamamak sen ne acı bir durumsun 🥀🍂🥹
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.