Lev Tolstoy hayranı bir okur olarak yine ve yine güzel bir kitabıyla geldim yazarımızın. Şuana kadar tek bir kitabını sevmemiştim o da öykü kitabı gibiydi. Onun dışında okuduğum en iyi eser olarak
Diriliş eserini söylerim herkese. Bu esere de beklentim çok yüksekti.
Konusundan kısaca bahsedersem;
Kahramanımız Maşa adında annesi babası ölmüş, hizmetlisi katya ve kardeşi Sonya ile yaşayan bir genç kızdır. Ailesinin ölümünden sonra uzun süre hayata karşı depresif takılıp amacının olmadığını düşünürken varisi olan babasının yakın arkadaşı olan erkek kahramanımızın gelmesiyle hayata bakış açısı değişir. Deli bir aşka tutulan Maşa tahmin edemeyeceği bir mutluluğa erişir ve bu mutluluğu hem sorgular hem de daha fazla mutlu olmak ister. Bu aşk karşılıklıdır ancak erkek karakterimiz yaş farkından dolayı uyumlu bir evliliklerinin olamayacağını düşünür. Doğru da düşünmüştür. Evlilikleri başta çok güzel gitse de bir süre sonra köy yaşamının sakinliği, kayınvalidesiyle yaşamın durgunluğu Maşa'yı sıkar ve petersburg'a taşınırlar. Bu sefer de sosyete yaşamına girmeleriyle beklenmedik olaylar gerçekleşir ve ilişkileri sarsıntıya girer, Maşa değişmeye başlar. Artık ilişkileri aşktan çıkıp dostluğa döner ve bu kabullenişle ilişkilerinin sonları olur.
ilk başları çok durgun başlayan ancak sonlara doğru inanılmaz merak uyandıran ve akıcılaşan bir eserdi. en sevdiğim Tolstoy eseri diyemem ama yazarımızın kalemi yine çok güzeldi ve sıkmıyordu. Sıkılanların büyük ihtimal az diyalogdan oluşan bir eser olmasından dolayı sıkılabileceklerini düşünüyorum. Gerçekten Balzac esintisi var gibi çok fazla betimleme ve monolog konuşmalar mevcuttu. Neredeyse diyalog yok denecek kadar az kahramanlarımızın arasında. Bu durum beni de zorladı ama sonrasında psikolojik analizler ve konunun ilerleyişine duyduğum hayranlıkla üstü örtüldü.
Genel anlamda verilen mesaj çok güzel aktarılmıştı gerçekten. En çok merak ettiğim ve kendi ilişkilerimde de korktuğum olay olan aşkın bitip dostluğun başlaması olayını inanılmaz ötesi iyi aktarmış yazarımız.
Başlardaki o gözü kör aşkın bir anda ufak tefek biriken olaylarla tam terse dönüp dostluğa dönüşmesi, o aşkın yavaş yavaş sönüşü çok etkiledi beni. İçime işleyen ve hayran bırakan bir analiz şelalesi gibi bir eserdi. Bu popüler konunun bu kadar güzel anlatılabilmesi çok güzel bence. Tolstoy yine döktürmüş.
Maşa karakterinin başlardaki gözü kör aşıklığı bana anlayamayacağım kadar abartı gelmişti ve oralarda sıkılcak mıyım diye düşünürken evlenmesi ve sosyete yaşamına girmesiyle karakterindeki değişim, insanların ona bakış açsı, sosyeteye kendini göstermesinin sonucu olarak kimsenin onu evli bir kadın gibi görmeden güzelliğini kullanmak istemesi, Ona olan saygının azalması, kocasının ona olan bakış açısının değişimi ve ona uyarıda bulunmadan kendi haline bırakışı, karışını yavaş yavaş unutması ve gözünden düşmesi, daha sonrasında Maşa'nın kendine gelmesi ama her şey için çok geç olması, iki tarafın da dost kalmaya karar verip pes etmesi.. Çok etkileyiciydi.
O deli dolu aşkın sönüşü ağır ağır betimlenmiş ve gözler önüne serilmişti. Erkek karakterimiz üzerinde çok durulmamış gibi olsa da karakteri bana çok geçi ve çözümleyebildim nasıl biri olduğunu. Maşa ise uzun uzun betimlenmişti zaten. Zaten eser 2 kişiden oluşuyor diyebiliriz.
Köy yaşamı ve şehir yaşamı arasındaki ayrım da güzel aktarılmıştı. Sosyetenin genç ve güzel kadınlara evli olup olmamasına bakmaksızın onların karakterlerine göre davranışı çok üzücüydü. Bunu her ne kadar maşa yapmış olsa da..
Kocasının en baştaki yaş farkının bu kadar sorun olması ise beklemediğim bir şeydi. Adam dedi demiştim. Sırf bu yüzden uzak kalmak istemişti ve evlenmek istememişti ancak Maşa bunun sorun olmadığına emindi. Oysa gençlik o köy sakinliğini istemedi ve kendini sosyete yaşamındaki ilgiye bıraktı.
Genel olarak güzel bir eserdi. Fazla heyecan beklemeyin ama anlatmak istediklerini yavaş yavaş veren ve etkileyen kısa bir eser diyebilirim. Eleştirebileceğim tek nokta monologların ve betimlemelerin çok yoğun olmasıydı ama bu da sonlara doğru duygu yüklemesi nedeniyle sorun olmaktan çıktı. Özellikle sonundan ve sonda edilen cümlelerden çok çok etkilendim. Sırf sonu için bile okunabilir. Zaten yazara olan hayranlığımdan çok bahsettiğim için onu övmeme gerek yok diye düşünüyorum. İnanılma bir topluma ayna tutuş ve psikoloji yansıtılışı vardı.
Aile MutluluğuLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20204,352 okunma
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
