Peygamber Efendimizin torunu Hz. Hasan,
H. Hatice'nin oğlu Hind ibni Ebu Hale'ye:
"Dayıcığım! Bana dedemi anlat!" dedi.
Resûl- Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem'i cok iyi anlatmasıyla ünlü Hind radıyallahu anh onu söyle anlattı:
Peygamber Efendimizirice yapılı ve heybetliydi.
Yüzü ayın on dördü gibi parlardı.
Uzuna yakın orta boylu, büyükçe başlı,
saçları hafif dalgalıydı.
Saçı bazen kulak memesini geçerdi.
Rengi nûrânî beyaz, alnı açık,
kaşları hilâl gibi ince ve gürdü.
İki kaşı arasında bir damar vardı,
öfkelendiği zaman kabarırdı.
Burnu ince, hafifçe kavisliydi.
Sakalı sık ve gür, yanakları düzdü.
Ağzı geniş, ön dişlerinin arası seyrek ve pek hoştu.
Boynundan göbeğine kadar hafifçe yayılan tüyler
vardı.
Boynu, saf mermerden yapılan heykellerin boynu gibi
gümüş berraklığında idi.
Bütün organları birbiriyle uyumlu, vücudu
yakışıklıydı.
Göğsü ile karnı bir hizada olup ne zayıf ne
şişmandi.
Göğsü ile iki omuzunun arası genişçe,
mafsalları kalıncaydi.
Bedeni nur gibiydi.
Göğüs çukurundan göbeğine kadar
ince bir tüy şeridi uzanırdı.
Memelerinde ve karnında kıl yoktu.
Kollarında, omuzlarında ve göğsünün üst tarafında
kıllar vardı.
Bilekleri uzun, avucu genişti.
Elve ayak parmakları etli ve uzunca idi.
Ayaklarının altı hafifçe çukur,
üstü ise son derece düzgün ve pürüzsüzdü.
Yürürken öne meyilli düzyürür,
ayaklarını yere sert vurmaz,
sâkin, ama hızlı ve vakarlı yürür,
meyilli bir yerden iniyormuş görünümü verirdi.
Birtarafa döndüğünde bütün vücuduyla dönerdi.
Konuşmadığı zaman, gökten çok yere bakar
ve çoğunlukla göz ucuyla bakardı.
Arkadaşlarıyla yürürken onları öne geçirir, kendileri
arkadan yürürlerdi.
Yolda karşılaştığı kimselere önce o selâm verirdi.
Ibn Sad, et-Tabakatol-kübra, Beyrut, ts. (Dâru Sådır). I. 422; Taberani,el-Mu'cemo'l-kebir (nar. Hamdi es-Silefi), Musul 1404/1983, XXII, 155-156; Beyhakl, Su'abot-Imán (npr. Muhammed Said Besyûni Zağlai), Beyrut 1410,11.154-155, Heysemi, Mecma'o'z-zeváld, Kahire 1407, VIII, 273-274
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.