Bir kitap ne kadar sizin için hayal kırıklığı olabilirse bu kitapta benim için o kadar hayal kırıklığı oldu Normal de bu tarz ‘ Dark- Darkımsı’ kitapları okumam okusam da sevmem. Fakat istisnalar kaideleri bozmaz derler, serinin ilk kitabı da bir istisna idi. Hades’in kadınlara saygılı, onları koruma iç güdülü biri olarak lanse edilmesine bayılmıştımErkek karakterleri kötü yazıp aşık olunca ‘ iyileştirme’ yoluna girmelerinden nefret ediyorum da Persephone ise ilk kitap da ne kadar aklı başında, cesur, ayakları yere sağlam biriydiyse bu kitapta beş yaşında ki bir çocuk gibi davrandı. Ama beni en çok rahatsız eden şey kitabın tam bir ana teması olmamasıydı. Onun yerine iki sayfa da bir Persephone ve Hades sevişmesi izledik. Tamam kitaplar da cinsellik olsun ama tüm kitabı da cinsellikle süsleyemezsiniz, kitap okumak istiyorum ben, olaylar, kaoslar, entrikalar, kan vahşet, sizin sevişmenizi değil. Onun haricinde az önce de dediğim gibi Persephone’nin beş yaşında gibi davranması Burnunun dikine gitmek, sevdiğin insanla konuşarak ortak bir yol bulma şansın varken arkasından iş çevirmek, Hades’in senden önce binlerce yıldır yaşadığını unutup ilişkilerine kafayı takarak hayatı hem kendine hem ona zindan etmek, her yaptığından, her söylediğinden bir anlam çıkarmasından, kavga edip daha sonra triplere girmesinden delirdim. Sana ben katlanamadım burada Hades nasıl katlanıyor merak ediyorum? Böyle aşkın ıstırabını yani.. Kitapta sevdiğim tek unsur sanırım Apollondu. Nefretten doğan aşk değil ama nefretten doğan dostlukların kölesiyim Apollon ve Persophene dostluğu bana iyi gelecek yaralarımı saracak Gerçi P’nin yaptığı hamleyi Hades neden yıllardır yapmamış bu da muammaSırf aman aralarında bir düşmanlık olsun diye yazılmış bir olay gibi geldi bana. Sonuç olarak resmen seri tamamlansın diye okuduğum ama okurken haz almaktan başka tüm kötü duyguları yaşadığım bir kitaptı

Yıkımın DokunuşuScarlett St. Clair · Martı Yayınları · 2023230 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sena Nur Çevik