Veronika Neden Ölmek İstiyor ?
Dünyaya geldiğimiz andan itibaren ailemiz ve çevremizdeki insanların istekleri ve yönlendirmeleri doğrultusunda hayatımızı şekillendiriyoruz. Her ne kadar kendi karakterimiz, hayallerimiz, hedeflerimiz, düşüncelerimiz, doğrularımız, değerlerimiz, istek ve arzularımız olsa da; bazen bizden istenenleri, beklenenleri, dışlanmamak, ötekileştirilmemek, yalnız kalmamak için çevremizdekilerin bizi yönlendirmelerine müsade ediyoruz. Başkalarının bizden beklentisine göre şekilleniyoruz.
Ailemizin her zaman bizim için en doğrusunu, en iyisini istediğini düşünüyoruz. Bu en iyisi kime göre en iyisi mesela ? Kendi hayallerimizi, istek ve arzularımızı bir kenara bırakıp ailemizin bizim adımıza verdiği kararları uygularken buluyoruz kendimizi. Müziğe ilgi duyan bir çocuğu futbol kursuna göndermek gibi. Bir enstrüman çalıp kendini geliştirmesi gerekirken top peşinde koşarken buluyor kendini çocuk. Top peşinde koşarken içinden hangi enstrümanı çalıyor kim bilir ?
Arkadaşlarımız tarafından dışlanmamak için onların istediği kalıba sokuyoruz kendimizi, zorbalıklar karşısında sessiz kalıyoruz, onlara kendimizi kabullendirmek için kırk takla atıyoruz ama olmuyor.. Evde ailemize, okulda arkadaşlarımıza hep birilerine kendimizi kabul ettirmeye çalışırken zaman akıp gidiyor. Büyüyüp bir yetişkin oluyoruz özgürüz artık ama öyle olmuyor işte.
Çocukluğumuzda olduğu gibi döngü devam ediyor..
Topluma ayak uydurmak için kendi doğrularımızdan, değerlerimizden, hayallerimizden vazgeçiyoruz. İlişkilerimizde istek ve arzularımızı kendimize saklıyoruz. Duygularımızı, düşüncelerimizi, kimliğimizi, özümüzü bastırabildiğimiz kadar bastırıyoruz yani. Sonuç ne mi koca bir boşluk…
Ben kimim? Ne yapıyorum? Mutlu muyum sahiden? Keyif alıyor muyum yaşadığım bu hayattan? Seçimlerim farklı olsaydı nasıl bir hayatım olurdu? İçimdekilerle dışıma yansıttıklarım aynı mı? Bazen bu soruları sorarken buluyoruz kendimizi itiraf edelim. İçimizde bastırdıklarımız, yarım kalmış hevesler, hiç yaşanmamış hayaller, keşkeler.. korkular, kaygılar, huzursuzluk hissi, depresyonlar, psikolojik rahatsızlıklar, özgüven eksikliği, çocukluk travmaları bu dipsiz kuyuya
bir kere düşünce çıkması zor oluyor.
Oysa sahip olduğumuz özelliklerimizle kendimizi olduğumuz gibi sevip, kabul edip, kendi değerlerimize, doğrularımıza sahip çıkabilmemiz, başkalarının ne düşündüğüne, ne dediğine bağlı olmamamız gerekiyor. Hayallerimizin, hedeflerimizin, istek ve arzularımızın peşinden koşmalıyız her şeye rağmen. Duygularımızı düşüncelerimizi özgürce ifade edebilmeliyiz sonuç ne olursa olsun korkmadan. “Her günüm aynı geçiyor” diye düşünüp bunalıma girmek yerine harekete geçmeyi öğrenmeliyiz.
Tam da şu an da şimdi ne yapmak istiyorsak harekete geçmeliyiz. Hayat andan ibaret bunu kabullenirsek ertelemeyeceğiz bence bazı şeyleri ve keşkelere bir yenisini daha eklemeyeceğiz..
Bu dünyaya gelmeyi biz seçmedik belki ama başrolde biz varız unutmayalım bunu.
Paulo Coelho - Veronika Ölmek İstiyor
Veronika neden ölmek istiyor ?
Veronika yaşamında hep bir şeylerin eksikliğini hissediyordu. Hayatını sorgularken bulmuştu kendini. Sorular yumağının içine düşmüştü ve çıkamıyordu o kuyudan.
—Yaşamındaki her şey hep aynıydı.
Başarısızlıkla sonuçlanan intihar girişimininin ardından gözlerini bir akıl hastanesinde açan Veronika bu durumdan hiç memnun değildi. Kendine geldiğinde çok kısa bir ömrü kaldığını öğrendi. bu süreçte, akıl hastanesinde yeni insanlar tanırken, kendi kimliğini keşfetmeye biz okurların da gözlerini açmaya başlıyor.
Takipte kalın, kitaplarla kalın
Veronika Ölmek İstiyor 
Paulo Coelho
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.