ÖLÜM TEK , AŞK ÇİFT KİŞİLİK
'' Bir şiir ve bir şair girişi... ''
Kayboluyorum... ölümü hatırlatacak tek kelime var. Elimdeki zarı ne zaman atsam tek geliyor. Tek kelimesi bana ' ölümü ' hatırlatıyor.
Ölümün tek, aşkında iki kişilik olduğunu söylerler. Ben artık aşkı tek , ölümü iki kişilik yaşıyorum. Bir bedende iki kişi yaşıyorum. Bedenimde , senin ağırlığını hissediyorum. Zarımda çift yok belki... bunu biliyorum ! Ölüyorum... ama aşkımdan ölüyorum !
Senin , üzelliğini kıskanan bir tabiat var...
I - SENİ TANIMASAYDIM...
( Sana aşık olup seni tanımasaydım şiirle ne işim olurdu ki benim ? )
Seni ilk gördüğümde sana aşık olduğumu biliyordum. Seni tanıdığım da ise bende hep kalacak gibiydin. Bu kadar kalacağını tahmin etmiyordum. Öyle kalmak ki gözüme çizip , açtığımda kayboluyorsun. Tavana çiziyorum da sana dokunamıyorum. Duvara çiziyorum ama sana dokunsam da dokunamıyorum. Bunu bilerek yapıyorsun. Yok değilsin biliyorum...en azından biraz varsın... sen yokken sana çok şey yazdım. Senden süzebildiğimi sana yazdım...
Sen hiç sensiz kalmadın. Ne anlattığımı anlayamazsın. Bana , seni hatırlatan kelimelerim var. Senin sinmişliğin... Kelimelerim birer harf yığını , yığılmışlığı ile kalmış sessizce çığlıklar ve her harf senin sesin.
II - YAŞANMAMIŞ'AŞK
( Neden seninle ölmek gibi bir ihtimalim olmasın ? )
Seninle çok şey yaşadık. Artık seninle yaşayabilmek gibi bir ihtimalim yok. Yaşamadıklarımızı sayıyor olduğum için pek yaşadık sayılmayız. Yaşadıklarımızı hatırla ve yaşamadıklarımız da sende kalsın. Ben gidiyorum ve giderken benimle kalıyorsun . Gidiyorum... sende benimle geliyorsun. Sen , gelmiyorsan ben götürürüm !
Makyajlarını götüremiyorum ve kalıyorlar bunun için üzgünüm. Makyajsız halin daha güzel benim için zaten... makyajsız... makyajsızsın...
III – YAZ'MAKYAJI
( Şiirlerim , senin makyajlı halin mi zannediyorsun ? )
(...)
CLI - BEN ÖLÜNCE
" Son'suzuma'son'sözüm... "
Öldüğümde her gece mezarımın başında ruhumla belirmeyi istiyorum. O ruh halimle bile sana şiirler yazacağım. Beni mezarım da görenler '' Bir gece ölü bir adam gördüm sevdiği kadına şiirler yazıyordu. '' demeliler. Fakat korktuğum şu '' Meğer o sevdiği kadın , adamın mezarına bile hiç gelmemiş. '' demeleri...
Zaman herkesi ve herşeyi değiştirir. Bendeki '' sen '' asla değişmeyecek !
'' Bedenimde seni yaşatırken ise ruhum ölüyor... bedenimden önce ruhum çürüyor , Jülide ''
Günümüz Hakkında Not ; Ruhum şiir yazamıyorsa bir '' tek '' O , yazabilir...
J'ENERİK
Kalemimle yazılan son nefes,
Öldüğümde kalacak olan kalemimin gölgesi !
Olmadan da yazarım seni,
Ölüm bedenimi yener , ruhumu değil !
Kalbimin de seninle atması gerekirken,
Birgün atmayacağını anlaman gerek !
Ben yazıyorum ölüme inat,
Ölüm beni yener , aşkımı değil !
(VASİYET)
Toprağa , sadece kalbimi ve kemiklerimi gömün. Kalbim , toprakta büyümeye devam ederken sızıyı hissetmek istiyorum