Aşk mı demiştiniz?
TABİİ AŞK/İLÂHİ AŞK
İnsanlara objelere duyulan aşk
O’nun (hüve) tecellisine yani varlıkta beliren aksine olan sevgidir…Orada kalınırsa bir müddet sonra istenenin o olmadığı anlaşılarak akıl tutulması ve monotonluga dönerek sıradanlaşır heyecanı ve zevki kaybolur…
Aranan/ aradığımız şeyse O ‘dur (Hüve)…
Parçanın ayrıldığı bütüne olan bağlılığı özlemi…
Bakara 30-34 topraktan bir insan yarattım, ruhumdan bir parça üfledim.
İşte o sevgiye aşka sebep bu ruhtan Ondan bir parça olan kısmın O’nu (Hüve) özleyip istemesinden başka bir şey degildir…Üstelik bir de dünyaya gönderilmiş evinden uzaklara atılmıştır… Ata evinin özlemi içine yazılmıştır.
AKIL TUTULMASI diye tabir ettiğin sevginin “varlıkta tecelli eden,varlıktan akseden onun güzelliginde takılıp kalmak…
Arananı O (hüve) sanıp orada takılı kalmaktır…
Bu fotokopinin asıl sanılmasıdır ki eline alınca farkedemezsen akılda tutulur,hayal de kırılır…
Sevginin tecelliye aleme yansıyan kısmına -bu bir kadın olabilir erkek olabilir çocuk olabilir araba ev mal mülk ülke olabilir- olan aşka TABİİ AŞK denir..
Ve haz üzerine kuruludur…
Aldığı haz onu o aşkta tutar…
Ama bir müddet sonra hazlar doyuma ulaşınca artık efsununu kaybeder…İlahi güzellik -tecelli- görünmez olur ve güzelligi sıradanlaşıp zevk vermez olur…
Kötü yanlarını da görmeye başlarsın…
Örnek erkek yada kadın üzerinden verirsek onda zaten olan ama aşkın göz kamaşması esnasında görme alanımıza girmeyen kötü yanlar önümüze süpriz olarak çıkar..
ve ne söylediğini ne yaptığını bilmediğin saçma sapan bir pozisyonda şaşkın acılı hatta çok büyük acılar içinde kalıvermek AŞKIN (tabii aşkın) bir parçası oluverir..
Ve aşk biter karabasana dönüşür..
Sevilen kaybedilir…
Bu ruha acı verir…
Tabii aşkta seven sevdiğine kendini tercih eder…
Sevgili 2. Plandadır…
Bir aksilik durumunda İlk fırsatta sevgi biter “menfaata” dönüşür…
Örneğin bir parkta iki sevgili sarmaş dolaş otururken aşk ve vecd ile yanak yanaga!
Bir manyak gelir ikinizden birisini vuracağım tercih edin dediğinde her biri diğerini vurmasını tercih eder!
Onu vur ben çok gencim!
Tabii aşk
Tecelliye duyulan aşk
Akıl tutulmasıdır
Işığı görüp menşeini aramaya gerek duyulmadığından kaynaklanır…
Tabii aşkın bir ilerisi
İLAHİ AŞKTIR…
Her insanın ana yurdunda ruhuna işlenmiş “Ben sizin Rabbiniz değilmiyim sorusuna Evet diye cevap vermiş olduğunu hatırlama arama duygusu…
Sevgilinin sevilen objenin asıl obje olmadığını,
ARADIĞININ BU OLMADIĞINI FARK EDEREK
Aslına dönmesi ve ilgisini o tarafa yöneltmesiyle İlahi aşk başlar…
Burada sevilen eş yada objeye sevgi devam eder onların fani geçici kusurlu olduklarını güzel bir yansıma olduklarını haliyle kusurları eksikleri yanlışları olacağını kabul eder ve ona göre davranır akıl tutulmasından çıkar..
Asıl sevgilinin hatırına onların kusurlarını affeder..onlarla uyumlu bir denge saglar…
Artık evlilik bir raya oturmuş.. Güzel bir alışkanlık ve arkadaşlığa dönüşmüş çocuklarıyla sıkıntılarıyla çilesiyle sevinçleriyle devam edip gider…
Sevgi öteye O’na (Hüve) yöneldigi için kalbi kafası huzurludur. İlahi aşk ruhun denge bulduğu yerdir…
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.