"Onun mutsuzluğunu değiştirebilecek yeteneğim yoktu. Zaten, hayatım boyunca kimseyi gerçekten mutlu edememiştim. Dağıttığım paralar, akrobatik hareketlerle kurtardığım hayatlar. Hepsi kendimi kandırmak içindi. İçimde, en derinimde iyi bir insanın yattığına kendimi inandırmak içindi. Oysa ben, kelimenin tam anlamıyla bir bencildim. Dünyada yaşayan en bencil adam! Sadece kendimi düşünmüştüm bunca yıl. Hiçbir zaman değişmeye çalışmamıştım. Ailemin beni istedikleri yerde görme arzularını küçümsemiş, onların gerçekte neler hayal ettiklerini önemsememiştim. Tek bir çabam olmamıştı, beynimdeki sesleri susturmaya yönelik. Tek bir çabam yoktu, normal bir insan olmak uğruna harcadığım. Bütün idealleri aşağılamam, bütün başarıları utanç verici rekabetlerin sonucu olarak görmem sadece ve sadece sonsuz tembelliğim ve bencilliğimden kaynaklanıyordu. Birine âşık olmayı istediğimi söylerken Anita'ya, aslında dürüsttüm. Doğruydu, sabah uyanıp bir kadını sevdiğimin farkına varmak istediğim. Ama hiç uğraşmış mıydım bunu başarmak için? Okulumu bitirmek, bir aile kurmak, çevremi sevgiyle donatmak için hiç çabalamış mıydım? Koskoca bir hayır! Sadece boyun eğdim içimdeki acımasızliğa. Belki, her insanda olan kötülüğe, büyük bir zayıflık örneği olarak ben kapıldım. Belki de, her insanın beyninden kulağına gelen o sesler, aynı insanlar tarafından ellerinin tersiyle itilirken, tarafimdan kucaklanmışlardı. Ve şimdi, beni bulunduğum noktaya getiren liğim yine bir insanı mutsuz ediyordu. Beni yaratana duyduğum acı nefret de bencilliğimdendi. "Ben böyleyim!" demek kadar korkunç bir yoktu. Ama ben hep öyle söylemiştim, karşımda yaptıklarımın, dü eündüklerimin doğru olmadığını söyleyen ve beni seven insanlara. Ben bövleyim. Değişemeyeceğime inanmak o kadar kolaydı ki! Yokuş aşağı inmek kadar zevklisi yoktur. Hele tırmananlarla, her yükseldikleri bir kac santimde kilolarca ter dökenlerle alay etmek ne kadar da rahatlatir di ruhumu! Zayıf olduğum için kötüydüm. Tırmanamadığım için nor mal olmadığımı kabul ettirmeye çalışıyordum. Çünkü tesadüfen keşfet miştim düşünmeyi. Ve konuşmayı. Dolayısıyla bu yolla birçok insanı, aklımın hasta olduğuna inandırmıştım, benden başarılar beklememeleri için. Ama dünyanın en sıradan insanı kadar normaldim aslında. Yalan söylüyordum herkese. Hepsi bu."
Sayfa 400Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.