Kitabı az önce bitirdim. Sonu için diyebileceğim tek şey vay be! Kitabın bütünlüğü sağlamdı ancak ara ara sıkıldığımı itiraf etmem gerecek. Hümeyra'nın okuduğum ilk kitabı değil, bu sebepten bana bu kurgusu biraz ağır geldi diyebilirim. Mahru... Sen ne çektin be kızım! Ömrü sevdiği adamı beklemekle geçen Mahru, ailesini tek tek yitirirken, sil baştan kurmak istediği ailesi en büyük acısı olur. Sevdiği adamın cennetinde nefes aldığını düşünürken, sevdiğinin canını alıp en büyük kabusu olacağını nereden bilebilirdi ki? Çakır Seyhanlı... Sen aslında yoksun. Gerçek olamayacak kadar romantik ve sevdalı sözlerinin, tavırlarının altında en başından beri art niyet aradım. Belki vicdan, belki af temennisi ama bir şey vardı ve kokusu kitabın sonunda belli oldu. Mahru'ya kıyasla Çakır'ı hiç karakter olarak kafamda kuramadım. Fazla ütopik, fazla kasıntı ve sözleri fazla ağdalıydı. Bu davranışlarının altından şer çıkması kitabın adına yaraşır cinsten olmuştu. Ben kitapta birçok karakter olmasına rağmen Turan ve Mihriban'a hayran kaldım. Bu kadar mı hakiki olursunuz arkadaş? O kadar özenli işlenmiş ki yutkunamadığım yerler oldu. Turan favori karakterim gibi yalnız yaptıkları da belanı kaldırsın cinsinden olduğundan emin de değilim. Mihriban kuşumun yüzünün güldüğünü görecek miyiz acaba? Kısaca kitap dram yönünden orta sınıf, romantizm; özellikle erkek karakter yönünden fazla ütopik, kurgu ve akış açısından akıcıydı. Olayları bağlama şekli ve yön vermelerini takdir ettim. İkinci kitabı okutturacak bir yerde final vermiş olması nokta atışı çünkü gerçekten merak ediyorum. Bu kitaba şans verilir ancak rs ihtimali göz önünde bulundurulmalıdır. İkinci kitapta görüşürüz !

LahzaHümeyra · Dokuz Yayınları · 2022349 okunma

·

86 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.