Tatlı bir aşk hikâyesi: Oyunlar, hîleler, kandırmacalar, aldatmacalar ile.
Seneler önce hasbelkader izlediğim Macbeth temsilinin üzerimdeki tesiriyle William Shakespeare'in eserlerine ilgi duymaya başlamıştım. Tiyatro oyunu okumak hiçbir zaman bana câzip gelmediği için Manga Shakespeare serisine yönelip beş kitabı edinmiştim. İlkin 
Kral Lear (Manga)'i okumuş ve hem öyküye hem de çizimlere kelimenin tam anlamıyla hayran kalmıştım. Uzun bir süre geçti ve ikinci kitabı okumak çok garip bir sebepler silsilesi ile gerçekleşti. Meşhur Baba filminden düzenlenmiş bir kısa video bana Sicilya'yı merak ettirdi, okumalık olarak da Wikipedia'yı ziyâret etmiştim. Geceleyin de okuyacağım çizgi romanı seçmek içi kitaplığı karış karış dolandım. O kitaba heveslen, bu kitabı gözüne kestir derken Kuru Gürültü'deki mekânın Sicilya'nın Messina şehri olduğunu okuyunca, "tamam bunu okuyam" dedim ve okudum. İyi ki okumuşum. Artık Sicilya'ya dâir en az iki şey bilmem bana ne kazandıracak bilmiyorum fakat bundan memnûnum doğrusu. Lafı daha fazla uzatmadan kitaba yoğunlaşsam güzel olacak.
Evvelâ şunu söyleyeyim, kitabın kötü karakterleri dışındaki bütün karakterlerini gerçekten tek tek çok sevdim. İki şeyin etkisiyle: Shakespeare'in insanı doğrudan edebî bir havaya sokan üslûbuna sâdık diyalog uyarlamaları ve çizimlerin tatlılığı. Bir de elbette başarılı bir şekilde tasarlanmış karakterler ve kendini okutan kurgu.
Konu îtibâriyle tam bir Yeşilçam malzemesi. Metnin esâsını ister iyi niyetle olsun ister güzelliğe kast için olsun hep oyunlar, hîleler, kandırmacalar, aldatmacalar oluşturuyor. Efendim, esas oğlanlardan Benedick bekârlığa methiyeler düzen yakışıklı ve lafazan bir bey. Onun yakın arkadaşı Claudio, Hero'ya âşık olup da onunla evlenmek istediğini söyleyince bayağı dalgalar geçer. Ama saf sevgiyi görünce ikisinin arasını yapmaktan geri durmaz. Benedick'in devamlı atıştığı ve en az kendisi kadar beârlık sultanlıktır diyen, Hero'nun amcazâdesi Beatrice'le birbirlerine karşı açık bir duygu beslemezler. Ancak Hero ile Claudio ve daha başkalarının da yardımıyla her birine tek tek ve o söylenenleri işitmiyormuş da gizlice konuşuyorlarmış gibi, ötekinin ona deliler gibi sevdâlandığını, kör kütük âşık olduğunu söyleyip ikisini de kandırırlar. Netîce de ikisi de çok geçmeden birbirlerine âşık olurlar.
Claudio evlenmeden evvelki gece müstakbel eşinin gizli bir âşığının olduğunu öğrenince kilisedeki düğün merâsimi esnâsında Hero'yu rezil ü rüsvâ eder ve orayı terk eder. Hero bayılır, pederin önerisiyle, öldü diye duyururlar. Beatrice, Benedick'e tek şartla ilişkilerinin süreceğini söyler: amcazâdesi Hero'nun intikamı alnımlaı ve Claudio ölmelidir. Benedick önceleri karşı çıkacak gibi olsa da aşktan başı dönüyordur, en yakın arkadaşını düelloya dâvet eder. Neyse ki düelloya gerek kalmaz. Çünkü gece bekçileri tesâdüfen, Cladio'nun görüp işittiklerinin bir oyundan ibâret olduğunu açığa çıkarmışlardır. Kurgu, iki çiftin aynı zamanda düğün törenlerini yapmalarıyla son bulur.
Kitabın büyük bir kısmını, bilhassa Beatrice ile Benedick'in âşık atışmalarını andıran dialoglarını keyifle, hoş bir neşeyle okumuştum ancak ilk düğün merâsimindeki rezâlet ile Hero'nun babası Messina Vâlisi Leonato'nun kızından utanç duyduğu, kızına bağırıp çağırdıktan sonra kahrolduğu panellerde gözlerim doldu. Elbette derhâl dâmâdın sözlerine inanması eleştirilir ancak bir baba olarak yaşadıkları yüreğimi sızlattı. Onu teskin etmeye çalışan kişiye sarf ettiği şu sözler epey dokunaklıydı: "İnsanlar kendilerinin hissetmediği kederler için teselliden bahseder. Ama hiç kimse o kedere kendi katlanacak kadar erdemli olamaz. O yüzden beni teselli etme. Kederlerimin sesi tellalları bastırır. "
Bu güzelliğe rağmen uyarlamanın bâzı kısımları bir hayli süratliydi. Bu yüzden konuyu yakalamakta zorluk çektiğimi de söylemem gerek. Yine de, güzel bir aşk hikâyesi okumak isteyecekler kaçırmamalı.
·
1 artı 1'leme
·68 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.