Yeter bu kadar yadırgadığın kendini
Yalnızlığın kendindir, sen sen olamadın
Başaramadın ayakta durmayı
Şimdi arıyorsun kendini çaresizce
Umutsuz birinin evini çaldın
Kapıyı zorladın ve kırdın belki de
Asla yapmam asla etmem
Durdurma kendini salıver
İçindeki öfkeyi… Boş boş bakacağına.
Zamansız geldi zamanım
Deliyim ve akıllıyım
Yorgun ve çoşkunum
Ne diyeceğimi bilir
Bazen fazla
Bazense hiç konuşmam
Tamamlayabilir miyim kendimi
Açıklayabilir miyim kendimi sana
Anlar duyar mısın beni
Görgüsüz biriyim ben
Namuslu gibi davranan
Bir namussuzum belki de
Ah bir tanısam kendimi bir
Bilsem içimdeki öfkeyi
Bu kadar zorlanmazdım
Hayatım ellerimde değil
Kazandıkça kaybediyorum
Bir kumar bir bahis içindeyim
Herkesi bana yakın ve uzak İstiyorum
Herkes duysun ve görsün bitkinliğimi
Kaderin cilvesi diyipte geçme
Yoksun yokluğunda
Var mı bir tutam aşk kalbinde?
Sen sakladıkça kalbimdeki hançer
daha da geriliyor,
ömrüm ellerinde ve sözlerinde.
Yazmaz sormazsın yakın ve uzaksın,
özgür ve sınırlı ne diyeceğini bilen
bir yandan da ne kadar uzak
duracağını bilen birisin.
seversin sevmezsin
belirsizliğin zirvesinde
bıraktın beni,
yokluğunla varlığın bir gibi.
Özlüyorum diyemem sana
Derim de demek gelmez içimden
Sen uzaklaştıkça ben seni istiyorum
Belki de istemiyorum artık,
Bir gün varsın bir gün yoksun aklımda.
Varla yok arasında bırakma beni
Lütfen bir cevap bir anahtar ver,
Elim ellerinde gözlerim gözlerinde
Hayalimde bir çiçek verdim sana
Düşlerimde mutluluğunu hissettim
Kalbim buram buram olmuştu,
Sonrası yine belirsiz ve anlaşılmaz…