Gönderi
Kitabı bitirdiğimde kendimi oldukça sarsılmış hissettim. Gerçek bir hikayeden esinlenen roman, okudukça insanın içini acıtan, düşündükçe öfkelendiren, ama bir o kadar da düşünmeye zorlayan bir eser. Toplumumuzun bazı gerçekleri nasıl görmek istemediği, hatta yasaklamayı tercih ettiği üzerine kafa yormama neden oldu. Böyle bir hikayenin, toplumun acımasız yüzünü gözler önüne seren bir yazarın, neden sansüre uğramak istendiğini sorguluyorum. Kitaptan okurken tahrik olan zihniyet sapıktır! Bir kadının başına gelenleri okurken gözlerimi kaçırmak istesem de, yazarın cesur kaleminden kaçamadığım muazzam bir kitaptı. Yazar, bizlere rahatımızı bozan bir ayna tutuyor ve bu ayna, sadece bir kişinin değil, hepimizin yüzleşmesi gereken gerçekleri yansıtıyor. Kitapla kalmak, bu aynada kendimize bakmak demek.
'Melek Kokulu Melek' içimi acıtan Melek. Okudukça, anladıkça, hissettikçe insan olmanın ne demek olduğunu sorguluyor insan.
Pınar Kür kitapta üç farklı bakış açısını, yani yargıcın, kurbanın ve onu koruyan adamın düşüncelerini o kadar içten vermiş ki, her birinin ağzından yazılmış ayrı bir kitap okuyormuşum gibi hissettim. Bazı diyaloglar rahatsız edici olsa da, yazar bu diyalogları yazmasaydı, olayın tüm gerçekçiliğini kaybedeceğini düşünüyorum. Özellikle yargıcın düşüncelerini okurken hissettiğim öfke, iğrenme ve üzüntü karmaşası beni derinden etkiledi. ‘Melek' üzerinden, bir insanın diğer bir insana nasıl bu kadar acımasızca davranabileceğine dair sorular sordum kendi kendime. Okuduğum satırlar, gerçeklerin ne kadar acı olabileceğini gözler önüne serdi ve bu gerçeklerle yüzleşmek, içimde derin bir sarsıntı yarattı. Okumanızı tavsiye ettiğim, muazzam bir kitap
·
70 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.