Kitap hakkında eminim onlarca inceleme vardır. Ben sadece baş karakterler hakkında yazmak istiyorum. Ki bunlar; Lennie, özürlü çocuk, George fedakar ve yüce gönüllü dost, bir nevi gönül akrabası, ve son olarak toplum için toplumun böyle başkası tarafından yardım görmeden hayatta bile kalamayacak insanlara karşı nasıl davranılması gerektiğine dair örnek kişi Slim; anlayışlı ve babacan vatandaş.
Ah Lennie, senin gibi milyonlarca çocuk vardır (psst, renk vermeyin). Annesi, babası olmayan veya var da yok olan, o kadar yakın insan, sözde akraba arasında sana merhamet duyup kol kanat gerecek onlarca insan arasından belki - o da belki - çıkacak olan bir, iki kişi. Tıpkı teyze gibi, tıpkı Geeorge gibi. Ve toplum Slim gibi olgun, ağırbaşlı ve oturaklı olmadığından, kimin eline kalacak bu çocuk ben olmasam korkusuyla kurulan bir çiftlik hayali. Herkesten uzak, kendi kendine yetecek bir şekilde... Ve ne kadar çok gönüllü varmış oraya koşacak... Körüm, topalım demeden bir işe yaramaya çalışıp bir köşeye kıvrılıp yatabileceğim bir yer de bana verin lütfen orada diye hazır olan, gelmek için can atan... Ve bu Lennie'ler George'ları bulamadıklarında ne halde olurlar, George'lar var ama Lennie'lerden önce öldüğü durumlarda mesela?
İşte bu yüzden toplumun sorumluluğu var. Ama toplumu temsil eden devletin daha büyük sorumluluğu var. Anne baba, teyze hala olsa bile maddi destek sağlayacak, gerekli ilaç ve gereçleri bedava verecek ve hatta ailelere bile maddi destek yanında psikolojik destek, bakıcı vs vermeli. Kimse bu garibanları (hasta ve onlara bakma sorumluluğunu sırtlanan insanları) kendi halinde bırakıp, en iyi durumda ah vah etmekle yetinmemeli, fiili destekte bulunmalı imkani nispetinde. Çürük elma diye ayıtlamak, faydasız yaşlı ve uyuz köpek gibi sokağa veya daha beterine atmak işin en kolay olanı.
Ve o hayali kurulan çiftlik, idealimdeki komünal yaşam, nice yaralı ve yalnız kurt çekecektir kendine. Ama bunu gerçekleştirecek maddi gücüm yok ve maalesef hayal kalacak...
Kitapta da olsa, hayal de olsa düşüncesi bile güzel...
Kitapla kalın...
