"Şehitler ölmez diye bağırıp durmuşlardı cenaze boyunca. Şehitler ölmüyorsa benim babam neredeydi?" Az önce pınar başından bulanır çaldı bir sosyal medya gönderisinde ve dedim benim kitaba yorum yazıp içimi dökmem lazım. Bu türkünün kitapta anlamı çok büyük. İnceleme yazmaya başladığımdan beri hepsini kitap biter bitmez yapıyorum ki fikirlerim o anda taze taze olsun, eksik hiçbir şey olmasın. Ama bu kitap için bir farklılık yapıp yorumu şimdi yapacağım. Çünkü inceleme yazmaya başladığım zamandan önce okudum bu kitabı. Ama her şey o kadar taze ki zihnimde. Duygularımı dökmem lazım, içimi yer yoksa. Konumuz: Gökçen ve Murathan çocukluk arkadaşıdır. İkisinin de babası asker ve lojmanda kalıyorlardır. Murathan babası gibi asker, Gökçen de doktor olmak istiyordur. Fakat babaları aynı anda, aynı yerde şehit olur ve herkes memleketine döner. Yıllar sonra Gökçen murathanın görev yaptığı yere atanır. Artık biri doktor, biri askerdir. Kitabı uçakta okumaya başlamıştım ve ikisinin babasının şehit olduğu sahneleri daha kitabın başında okumak psikolojime iyi gelmemişti. Ağlamıştım, yanımdakilere belli etmemek için sessiz sessiz ağlamıştım. "Uzman Çavuş Yusuf Karakurt şehit oldu. Uzman Çavuş Ali Alptekin şehit oldu. Daha nice asker şehit düştü. Ertesi gün manşetlerde tek bir haber vardı: Hakkâri'de karakola hain saldırı: 10 şehit. İsimleri bile yazılmadı. Hep haberlerdeki 10 şehit olarak kaldılar." Bu alıntı beni mahvetti özellikle. Kitabın her bölümünde Gökçen ve Murathan' ın küçüklüğünden anılar okumak çok güzeldi. Kitap başta beni ne kadar ağlatsa da sonrasında bütün karakterler o kadar güzeldi ki kalbimi bıraktım hepsine. Sık sık da güldük. Bir tane mi kötü kalpli insan olmaz? Yaşadıkları şeyler yüzünden travmaları kalması. Gökçen görevlendirmeye giderken annesi ayrı, gitme biz bir acıyı daha kaldıramayız dedi. Murathan oraya geldiğini görünce ayrı kızdı. Gökçen annesinin kaderini yaşamamak için askerle evlenmeme kararı aldı. Sonra Murathan'a aşık oldu ve son sahnede git dedi. O annesi gibi, ilerideki çocukları da onun gibi olsun istemedi. Murathan ben gidemem seni bırakamam yapma dedi ama gitti. Ve kitap tam o anda bitti. Murathan' ın timi o kadar mükemmel bir ekip ki hepsi koca koca askerler olsa da bağrıma basıp çocuklarım demek geldi içimden. Ya da onların yanında oturup gülen bir arkadaş. Kitabın devamı wattpadde var ikinci kitap yakında basılacak ama wattpadden okumuyorum şimdilik. Onları istediğim gibi hissedemiyorum oradan. Evet bir tane çok kötü, bir tane de çok iyi spoiler yedim. Ama iyiyi okumak için önce kötüyü okuyacağımı biliyorum ve psikolojim buna hazır değil. Zaten bunu yazınca anlaşılıyor, evet bir şehit verecekmişiz ismini yazmayacağım. Ve Timur karakterine ayrı bir kitap yazmaya başlamış yazar Gökçen'i bitirmeye cesaretimi bir gün toplarsam onu da okumak isterim. Bir tavsiye: Asker kurgusu deyip geçmeyin. Ben asker kurgusu hiç sevmem ama bu çok çok farklı bir eser. Şu ana kadar sevmeyenini görmedim. Şans vermeye değer.

GökçenLoresima · Ephesus Yayınları · 20231,488 okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.