Selamlarrrr! Bugün size benim için aşırı özel bir seri ile geldim. İs Serisini okumaya başladığımda tam olarak Nurşan İs gibi hissettiğim bir dönemdeydim ve bunun için yeri bende çok çok ayrı. Serinin önceki kitaplarının yorumunu profilimde bulabilirsiniz. Bugün genel anlamda seriden ve Daluykudan bahsedeceğim. Aslında seriye ilk başladığımızda ve Korhan Arjen’i ilk okuduğunuzda onun çok fazla toksik bir karakter olduğunu düşünebilirsiniz. Hatta bir çoğunuz bu nasıl bir karakter diyip kitabı elinden de bırakabilir buna da eminim. Birçok yorumda yetişkin kısmının abartı olduğunu okumuştum, evet kitap yetişkin bir kitap bunun uyarısını yapayım ama bunların dışında ben birazcık kitabın hislerden bahsedeceğim buralara takılmak yerine… hayatımıza korhan gibi çok fazla toksit karakter girebilir bir şeylerini kaybetmiş bir çok insanla belki muhatap olmuş olabiliriz. Bu kitapta da aslında biraz bunu görüyoruz. Binnur’un tüm kitaplarını okudum. Okumaya da devam ediyorum yazım dilini beğeniyorum ama bence en iyi iki serisinden birisi İs serisi diğeri İhtilal. Bunu söyleme sebebim Korhan’ın ve Nurşan’ın Daluykudaki karakter gelişimi… her şeyini kaybetmiş ve kaybetmeye devam eden insanların sağlıksız bir ilişkiyi nasıl sağlıklı ve gerçekten bir şeyler başardığı bir ilişkiye çevirir onu okudum aslında Daluykuda. Mizah yönü zaten güçlü olan bir kitap ama daha çok dram ağırlıklı. Daluykuya ilk başladığımda bir yanım ağlıyor öbür yanım kahkaha atıyordu, o kadar farklı bir ruh haline büründüm ki bu son kitap olmasından da kaynaklı olabilir. Çünkü sizin için özel olan bir seriye veda etmek zordur bunu gerçek okuyucular her daim bilir. Ama Binnur bize bence çok güzel bir son hazırlamış. Arkadaş ortamında Korhan’ın babacan tavırları Nurşan’ın anne gibi yaklaşması ve birilerine akıl vermesi… bunu yaparken aklına eskileri getirmesi. Yaşadıklarından bu kadar ders aldıklarını bize göstermeleri çok güzeldi. Kitapta eski kitaplara dönük paragraflar ve anlar okuyoruz bunları Binnur çok güzel yerleştirmiş. Bana, her anıdan nasıl ders aldıklarını ve anıların onlara nasıl hissettirdiğini okumak ayrı bir keyif verdi. Bir tek Korhan ve Nurşan değil neredeyse bütün karakterlerin son halini görmek onlardan birer cümle okumak çok çok güzeldi. Özellikle gerçeklerin açığa çıktığı bazı noktalar kitabı bir süre kapatıp yeter dediğimi hatırlıyorum. Kitabın esas konusunu ikiz alev olarak tabir edebilirim, ruh ikizlerini anlatan bir kitap ve kitabın sonunda buna o kadar güzel bir karşılık gelmiş ki severek okudum. Akşın’ın iyileşmeye ihtiyacın var dediği noktada aslında bu bu seriyi okumaya başladığımdan beri ne kadar çok iyileştiğimi de fark ettirdi bana belki de bunun için bu kadar özel. İs Serisini muhakkak okumanızı isterim ama dediğim gibi yetişkin içerik kısımları evet biraz detaylı ama karakterler zaten bunun mesajını vererek başlıyor ve oraya odaklanmadığınız sürece sizi rahatsız edecek bir boyutta bence değil. Binnur’un Asi Çakıltaşı’ndan sonra veda ettiğim ikinci serisi ve beni en çok üzen serilerden biriydi. Okumanızı tavsiye ederim. Çok konuştum biliyorum ama en az postitler kadar çenemi de açan bir seri… Ari, Rozarin ve en küçüğümüz, başka bir evrende harika ebeveynlere sahipsiniz ve oradasınız. Eksiklerini, artınız yapacak bir aileye sahipsiniz. Hep güzel kalın…

DaluykuBinnur Nigiz · Dokuz Yayınları · 2024115 okunma

·

76 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayça Sena