"Tepeye tırmandığımı zannederken aslında bayır aşağı koşmak. Tam böyleydi durum. İnsanların gözünde giderek yükselirken, aynı anda hayat da benden o kadar eksiliyor, ayaklarımın altından çekip gidiyordu." Anlaması, hissetmesi kolay anlatması güç bir kitap, Ivan Ilyiç, varlıklı bir ailenin üç çocuğundan biri ve evin, sosyal ve iş hayatı olarak önü açık tek çocuğu ve gözbebeği. Kariyerine memurlukla başlayıp, sorgu hakimliği ve savcılık ile devam ediyor. Hedeflediği geliri kazanıp, kendince güzel bir ev kurup, evlilik yapıyor. Anlayacağımız kahramanımız hayatın bütün kurallarına uyuyor! Kibar ve nazik olup, kendisine statü olarak yüksek arkadaşlıklar ediniyor. Kitap aslında İvan ilyiç'ın ölüm haberi ile başlıyor. İş arkadaşlarının ölüm haberine verdikleri tepkiler gerçekten ibretlik. Hani insan yalnız doğar ve yalnız ölür dedikleri. Sonrasında kitap, yukarıda özet bahsettiğim İvan ilyiç'ın hayatının anlatılması ile devam ediyor. Tolstoy, kitapta net olarak hayatı sorgulamış. Ölüm döşeğinde inanılmaz ağrılar ile cebelleşen İvan Ilyiç'in, "Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken değildir." sorusu ile Tolstoy insanı, hayatı ve emin olmasam da kendisini sorgulamış. Bütün bunların yanında, İvan İlyiç, hayatında bütün sorunları, sorumlukları artınca ya da sıkıntıları ortaya çıkınca zirve noktalara çıkmış. Onun için zor zamanlarımızda çevremize dikkatli bir şekilde bakmak gerektiğini anlatmış. Anlatmadan geçemeyeceğim başka bir husus, kahramanımızın yüksek statüden birçok arkadaşı olmasına rağmen, acı çekmesine üzülen ve hep gerçeklerle yanında olan kişilerin kimler olduklarını da kitabı okuyacaklara bırakıyorum. Çok güzel, ibretlik ve gerçekçi bir kitap. Gerçekten son an gelmeden kendimize şu soruyu sormamız gerek:"Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken değildir." Herkese iyi okumalar diliyorum.

İvan İlyiç'in ÖlümüLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202245,3bin okunma

··

410 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hâlâ öğrenci