Reha… bir ızdırabın insana bürünmüş hali. Kavuşulamayan bir sevdanın kanadı kırık yaralı kuşu… Nurettin Topçu’nun ilk ve tek romanı. Öyle zarif esintiler bırakıp gidiyorsun ki benden, hislerime ben bile hayret ediyorum. “Kitapların da kaderi vardır” diyor editörümüz, bu kitap bu cümlenin vücut bulmuş hali. Çünkü Nurettin Topçu bu eseri yayımlamayı hiç istememiş. Talebelerinin yoğun ısrarı sonucu, vefatından sonra yayımlanmasına razı olmuş. Ayrıca bu roman tamamlanana kadar, arada pek çok eser sunulmuş. Yaklaşık 50-60 yıl müsveddelere mahkum olan bu eser, neyse ki yitip gitmeden bize kavuşmuş. Fikrî yönden ortaya koyduğu eserlerine aşina olduğumuz Nurettin Topçu’nun bu romanını raflarda dolaşırken buldum. Benim için en keyifli okumalar böyle güzel tevafuklarla bulduklarım oluyor. Zira o ana kadar Topçu’nun bir romanı olduğunu bilmiyordum. Bir demet gülün şahsıma takdim edilmesiyle eş değer bir hisle okudum kitabı. Her satırında düşündüğüm tek bir şey vardı; aynı gökyüzüne bakıyoruz, aynı günlere uyanıyoruz. Ama O; güneşin gözlerindeki ümidi, ayın yüzündeki kederi görüyor. Biz ise sabah oldu, gece oldu diyerek basite indirgemeye aşinayiz. Şaşırıyoruz sonra, nasıl böyle betimleme yapmış diyoruz. Aradaki farkı yine idrak edemiyoruz, onlar bakmıyor; görüyor. Gören iki çift göze sahip olan herkes tabiat nazarında yaşamayı öğreniyor. Yaşayan bir kalp de gördüklerini nasıl tasvir edeceğini şaşıyor, kaleminden böyle şahane cümleler dökülüyor. Niyazi Bey mesela, istemediği bir yerde uyandığı sabahın beyazlığını kefene benzetiyor. Pencereden dışarı baktığında, sesleri boğan sessizliğin ardından duyduğu doğanın sesiyle yalnızlığın ve kefenin boğulduğunu, yerini ümide bıraktığını ifade ediyor. Kullanılan metaforlara hayran olmamak elde değil. Kitabın büyük bir bölümü Niyazi Bey’in içsel konuşmalarıyla geçiyor. Olay örgüsü bu diyaloğun içerisine nakış nakış işleniyor. Sonunda Niyazi Bey, tüm içsel konuşmalarını Reha’ya açmaya karar vererek bir mektup yazmaya başladığında, acaba duygularının ne kadarını o kağıda sığdırabilecek merakıyla bekledim. Ve yanılmadım; hissedilenler, bize aktarılanlar, Niyazi Beyin sevgisindeki nahiflikler… hepsi yarım kaldı. Mektuba birkaç veda sözcüğü döküldü sadece. Bu serüvende ne yazık ki Reha ona duyulan bu berrak sevdadan habersiz kaldı… Kitap akıp gidiyor. Hiç bitmesin istediğim çok tatlı bir aşk romanıydı. İncelemeyi okuma sabrı gösteren herkese kitabı şiddetle tavsiye ediyorum :)

RehaNurettin Topçu · Dergah Yayınları · 2022280 okunma

·

228 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

𝓜𝓮𝓻𝓿𝓮 𝓝𝓾𝓻 K ❀