👉Kötülük problemi genelde Allah'ı inkar etmek için kullanılır. Oysa madalyonun öbür yüzünde kötülük probleminin aslında Allah'ın varlığına işaret ettiği sonucunu çıkarmak da mümkündür. Bunu anlayabilmek için aşağıda bir kurgu yaptım. Buyrun:
👉Ateist: Kötülük varsa Tanrı yoktur.
👉Mümin: Ortada bir gerçek var, o da kötülüğün olduğu. Peki kötülük kimden? Kötülüğü insan mı yarattı?
👉Ateist: Hayır tabii ki, kötülüğü ben niye yaratayım?
👉Mümin: Sen, ben, o yaratmıyorsa bu kötülük nereden?
👉Ateist: Tesadüfen oldu veya doğa yarattı.
👉Mümin: Acılar, ızdıraplar, hastalıklar, dertler, kederler nasıl tesadüfen oluyor, mümkün mü?
Doğa dediğin maddenin toplamı değil mi? Peki maddede acı, ızdırap, dert, keder yaratma kudreti var mı?
👉Ateist: Bilmiyorum, bilim bunları bir gün muhakkak çözecek.
👉Mümin: Sen, ben kötülüğü yaratmak istemiyoruz, kendimizden uzaklaştırıyoruz; doğanın kötülüğü yaratma kudreti olamaz. O zaman bu kötülük nereden ortaya çıktı, bunları kim yaratmış olabilir?
👉Ateist: Bilmiyorum, ama bilim bir gün muhakkak bunları çözecek.
👉Mümin: İnsan ömrü kısa; şu anda bir inanca sahip olmak gerekmez mi? Topu niye geleceğe atıyoruz? Gelecekte bunların çözüleceğini, anlaşılacağını nereden biliyoruz?
👉Ateist: Bilmiyorum ama bilimin bunları çözeceğine inanıyorum.
👉Mümin: Sen de bir şeylere inandın şimdi! Müslüman inanınca dalga geçiyorsun ama sen gelecekte ne olacağını bilmediğimiz bir şeye inanıyorsun, bu, makul oluyor öyle mi?
👉Ateist: Evet, öyle!
👉Mümin: Nasıl öyle? Makul mü dediğin?
👉Ateist: Tabii ki makul. Bilim bir şeyleri çözdü, demek ki ileride de çözme potansiyeli taşıyor.
👉Mümin: Bir insanın 10 çocuğu var. Beşi okumuş. Diğeri beşi için beşi okumuşsa bunlar da tabii ki okuyacak dememiz mümkün müdür?
👉Ateist: Mümkün değil elbette.
👉Mümin: Peki bilim için bunu nasıl söyleyebiliriz? Bu, bilimin metoduna uygun mudur?
👉Ateist: Uygun değil belki ama bilime güveniyor ve inanıyorum.
👉Mümin: Peki ben Allah'a iman ettiğimde bunu niye tuhaf karşılıyorsun?
👉Ateist: Görünmüyor da ondan tuhaf.
👉Mümin: Görülen bir şey olsaydı, zaten o iman konusu olmazdı ki! Bilimin konusu olurdu. Sen tam aksine bilimin konusu olan şeylere inanıyorsun, yani inanılmaması gereken şeylere inanıyorsun.
👉Ateist: Ben inanmam, bilirim ancak.
👉Mümin: Bilimin gelecekte olayları çözeceğini biliyor musun yoksa buna inanıyor musun?
👉Ateist: İnanıyorum tabii ki.
👉Mümin: Hani sadece bilir idin?
👉Mümin: Kötülüğün nereden geldiğine cevap vermedin.
👉Ateist: Tesadüfen veya doğa yarattı diyorum, kabul etmiyorsun.
👉Mümin: Kabul edilecek gibi mi duruyor? Bunca kötülük, acı, ızdırap tesadüfen nasıl olur, bunu akıl kabul eder mi? Diğer taraftan sen kendine yakıştıramadığın şeyi tabiat anaya, sana nimetler bahşeden tabiat anaya nasıl yakıştırıyorsun? O senin anan değil miydi? Anan sana niye kötülük yapsın?
👉Ateist: Bilmiyorum, bilim bunları bir gün muhakkak çözecek.
👉Mümin: Kötülük problemini çözmek bilimin işi midir?
👉Ateist: Niye olmasın? Bilim buna da bir çözüm bulur.
👉Mümin: Niye olsun? Bilim görülmeyen bir şeyin ispatını veya çözümünü nasıl yapacak?
👉Ateist: Bilmiyorum, yapar herhalde!
👉Mümin: Yukarıdaki soru yine kaynadı! Kötülüğü kendimize yakıştıramadığımıza göre kötülük nereden geliyor?
👉Ateist: Bilmiyorum dedim. Her şeyi bugün bilmek zorunda değiliz.
👉Mümin: Peki ben söyleyeyim o zaman: Demek ki bu kötülüğü yaratan biri var. Bu biri de Yüce Allah'tan başkası olamaz. Kötülüğü ancak Allah yaratabilir. Allah, kötülüğe razı değildir, ama yarattığı bu kötülükle insanları imtihan eder. İnsanlar kötülüğü irade eder, ona adım atar. Allah da onların iradeleri doğrultusunda kötülüğü yaratır. Bu durum bile Allah'ın varlığını ortaya koyar. Çünkü kötülüğün varlığını Allah'tan başka hiçbir şeyle açıklayamazsın.
👉(PROF.DR.YAVUZ GÖKTAŞ)