Bilgi mi mutlu eder, cehalet mi?
Bu ikilem, insanlık tarihi kadar eski bir soru.
Kimileri bilginin yükünü taşımanın zor olduğunu, cehaletin ise pembe bir gözlük gibi dünyayı daha güzel gösterdiğini savunur. "Az bilen az şaşırır" derler ya, belki de haklılar.
Bilgi çoğuna ağır gelen bir yüktür. Çünkü bilmeyenleri de uyarmak gibi sorumluluğu yükler insanın omuzlarına.
Ama bilginin aydınlattığı bir dünyada yaşamak da bir başka güzellik. Bilgi, karanlığı aydınlatır, seçenekler sunar ve kendimizi geliştirmemize yardımcı olur. "Bilmemek ayıp değil, öğrenmemek ayıp" der atalarımız.
Peki, hangisi daha mutlu ediyor? Bilgisizlik mi, bilgi mi?
Bu sorunun tek bir cevabı yok. Mutluluk kişiye göre değişir. Kimileri basit bir hayat yaşarken mutlu olur, kimileri de bilgi ve keşif peşinde koşarken huzuru bulur. Biri Maslow'un piramidinin en üst basamağında mutlu olur, biri daha ilk basamakta.
İnsanın bilgisi artıkça aslında ne kadar az şey bildiğini de öğrenir. Her şeyi bilmenin imkansız olduğunu kavrar, ama tümden cahil olmak bizi karanlığa mahkum eder. Önemli olan dengeyi bulmak.
Bilgi ve cehalet arasındaki dengeyi kurduğumuzda, belki de gerçek mutluluğu bulabiliriz. "Okumuş, cahilden korkmaz" derler ya, belki de bu dengeyi kurmanın anahtarı budur.
Şu kesin: Cehalet bir seçimdir. Bilgi ise her zaman elimizin altındadır.
Belki de "Cehalet mutluluktur" yerine, "Bilgi özgürlüktür" demek lazım.
İnsanlar hakkında bilgi sahibi olmak isterseniz, övmekten ve bahsetmekten mutlu olduğu insanlara da bir bakın. Çünkü Cahil, cahili, bilgili alimi över.
Sonuç olarak: Kimilerine göre "Cehalet mutluluktur" fikri cazip görünse de, bu bir ergen mutluluğudur. Çünkü diğerini hiç yaşamamıştır. Bilemez.
Olgunlaştıkça ve bilgisi arttıkça hayattan aldığı tatlar ve mutluluklar çeşitlenir. Başka şeylerden de çeşitli tatlar alarak mutluluğu katmerlenir.
İleri bakıyorsa keyfi de zevkleri de zenginleşerek daha mutlu olur ama ileri gitmiyorsa, durmuşsa ve geriye bakıyorsa eskiden mutlu olduğu şeylerin basitliğine imrenip "Cehalet mutluluktur" bile der. Çünkü ilerlemediği için artık mutlu değildir.
Bu yüzden gelişmek, değişmek ve ilerlemek bir insanın mutluluğunu da şekillendirir ve zenginleştirir. Kimi becerir, kimi beceremez.
·
25 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.