Şu yüce dağları duman kaplamış
93 Harbi… Allahuekber Dağları… Bir bölgenin savunması, yedek subay Erzincanlı yedek subaya verilir. Teğmen de emrindeki askerler gibi çok genç… Daha kuzu… Daha kınalı keklik o da askerleri gibi… Bala ceylan hepsi…
Kuşun havada donduğu bir kış… Zemheri… Öyle soğuk… Uyku gözlerinden akar da bala keklikler, yine de uyumaz. Sabaha yakın bir vakitte Ruslar, ansızın saldırır. Erzincanlı teğmen de bala keklikler de uyumamış; saldırıya kahramanca karşı koymuşlardır. Sabahın hain bir anında saldıran düşman, daha sonra çekilir.
Şu yüce dağları duman kaplamış
Yine mi gurbette kara haber var
Seher vakti bu yerde kimler ağlamış
Çimenler üstünde gözyaşları var
Gamdan izler gördüm kara toprakta
Bulutlar nem almış yeşil yapraktan
Bir kız ağlar sesi gelir uzaktan
Yine mi gurbette kara haber var
Gönlümüz gamlanır böyle günlerde
Önüme çektiler bir siyah perde
Yar senin aşkınla tutuldum derde
Yine mi gurbette kara haber var
youtu.be/iTDsx7MGx3g?si=...
kara haber var. Kekliklerin anaları öle Erzincanlı. Anaları öle. Ölmesinler de ne yapsınlar? Acıyla mı yaşasın analar?
O dağların çayırı çimeni kuruyaydı. Allahuekber Dağları yıkılaydı da düz ovaya döneydi. Keklikleri olmadıktan sonra bir dağa, dağ denir mi? Senin Allahuekber Dağları, senin çimenlerin kuruya. Karın yağmaya bundan böyle.
“Şu Yüce Dağları Duman Kaplamış” bir türkü… Teğmenin türküsü… Teğmenin ağıtı… Gözlerine bir siyah perde çekilen Erzincanlının türküsü… Bir ana gibi yanan, bir baba gibi dönen bala teğmenin…
Ben annelerin ağıt yaktığını gördüm. Mahşer kalabalığı vardı o ağıtlarda… Babaların ağıtlarını da duydum. Ağıtları Araf sessizliğindeydi babaların. Bir subayın, askerlerine bir türkü, bir ağıt yaktığını hiç duymamıştım. Bu türküde, bu ağıtta çok şey var. Teğmenin sızısı var. Kekliklerin sızısı… Balaların… Kınalı kuzuların sızısı…
Her derdin çaresi varmış güya. Yalan! Her derdin çaresi varsa o bala teğmen neden iflah olmadı o zaman? Yürek yangınını neden unutmadı? Neden yarası hep kanadı? Her derdin çaresi varmış… Laf…
O dağlarda çimenlerin üstünde gözyaşları hâlâ duruyor mudur? Allahuekber Dağları’nda birileri ağlıyor mudur hâlâ? Ya karlar? Kırmızı mıdır hâlâ?
İsrafil, surunu alsın da gelsin. Üflesin surunu artık. Balasız teğmenin derdi böyle biter çünkü. Ya anaların? Meri kekliklerin ya?
Gönlünde bir hal var teğmenin. Gönlü gönül değil. Gönlü zemheri… Gönlü soğuk… Soğuk, yakıyor gönlünü. Soğuk, teğmeni yakıyor. Teğmen yangın yeri… Yangın yeri de su dökeni yok. Balaları da kalkmıyor ki… Balaları, kınalı keklikleri su dökmeye kalmıyor ki…
Teğmenin yanıyor kınalı keklik, teğmenin sana yanıyor! Bu türkü sana yakılıyor.
Kaynak: calakalem.com
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.